Bir Tepede Öğleden Sonra şiirini okudum birkaç gün önce Edna St. Vincent Millay (1892-1950) adlı Amerikalı bir şairin.

Doğanın iyileştiriciliği ve sükûnete dair bir yazıda adı geçiyordu ve şiirinde bunları ne güzel anlattığı.

Onu internette arayıp buldum. Kaydedip sakladım, kalbime yakın bulduğum için.

Şiirin ilk iki dörtlüsünün çevirisi:

Güneşin altındaki/En mutlu şey ben olacağım! /Yüz çiçeğe dokunacağım/Birini bile koparmayacağım.

Uçurumları ve bulutları seyredeceğim/Sakin gözlerle, /Rüzgârın otları yere yatırmasına bakacağım/Ve otların yeniden yükselmesine.

Orijinalinin benim topal çevirimle alakası yok, tabii: (https://poets.org/poem/afternoon-hill).

Bu adaya göre bol sayılacak yağmur yağdı aralıklarla beş altı gün. (İnanılacak gibi değil ama şu anda da yağıyor. Halbuki birkaç saat önce deniz kenarında yürürken gök masmavi idi.)

Bahçe yemyeşil oldu ve bazı çiçekler açtı. Bunların arasında nergisler de var.

Yenidünya........

© Diyalog Gazetesi