Bir fotoğraf karesi...

Sokak ortasında kanlar içerisinde yatan bir çocuğun cansız bedeni ve başında bekleyen diğer bir çocuk.

Acıyı daha yakından hissetmek için bir anlığına hayatını kaybetmiş o çocuğun sizin kendi çocuğunuz, kendi yakınınız, kendi canınız olduğunu düşünün.

Kahredici değil mi?

Yaşam, tutunmaktır hayata.

İnsanın dünya hayatına başlangıcı da spermin yumurtaya tutunması değil midir?

Bebek, annenin sevgi ve ilgisine tutunur.

İnsan yaşayabilmesi için hayatta bir şeylere tutunma ihtiyacı hisseder.

Hayatlarına son verenler, muhtemeldir ki tutunacak bir şeylerinin kalmadığı yanılgısına düştükleri için bunu yapmışlardır.

Ya hayatlara, hayatlarının baharında olanlara yaşama tutunma fırsatı veremeyen, onları hayattan koparan, hayatı onlara zehir edenlere ne........

© Diriliş Postası