H. AYHAN TİNİN

Kimse hatırlamazsa ben hatırlarım.

Bir çay takımı uğruna altı ay hapis yatan tiyatro sanatçısı da bu topraklarındır.

Büyük Millet Meclisi’nden adına özel af kanunu çıkartılan tiyatro sanatçısı da…

Başeğmezliğini İzmirli olmasından almıştı belki… Kültürünü ve bilgisini ise çok kişinin kapısından dahi geçemediği okullarda başarıyla okumasından. Fransızca, İngilizce ve Almanca biliyordu. Ama çok uluslu bir şirkete çalışmaya girmedi. Sanata kaptırdı gönlünü…

Cumhuriyet çocuğuydu. Bir yıl sonra doğdu Cumhuriyet ilanından.

Aristofanes milattan 500 yıl önce yazdı. Suçu Lale’ye kaldı. Daha yedi yaşındayken piyano çalıyordu. Aynı zamanda yüzme şampiyonuydu. Hatta gülle atmada dereceleri vardı. Nerden düşmüştü şu tiyatro aşkına?

‘50 İlk Öpücük’ filmindeki Lucy gibi, sürekli hafızasını yitirip bir gün önce ne yaşadığını unutan bir toplumda aydın ve sanatçı olmaktı kaderi.

En büyük ortak paydamız unutmak.

En kolay yaptığımız unutmak.

En büyük zaafımız hatırlamamak.

En büyük hastalığımız unuttuğumuzu unutmak.

Kimleri unutmadık ki!

Lale Oraloğlu’nu kimse hatırlamazsa ben hatırlarım!

Aristofanes’in ‘Lysistrata‘ oyunu ‘Kadınlar I-Ih’derse’ diye uyarlayıp oynamıştı. Azra Erhat’ın çevirisiydi. Oyun müstehcen bulundu yasaklandı. Sonra Müjde Ar ile Şener Şen........

© Diken