Ölüyoruz, ölüyoruz ve çok değil 2124 yılında hepimiz ölmüş olacağız yani yüz yıl sonra. Ölmemek için çaresi olan var mı? Her gün ölüyoruz mezarlıklara yeni mezarlar ekleniyor. Mal biriktirme servet edinme, kariyer hırsımız bize öleceğimizi unutturuyor. Borç batağına servet edinmek için her gün daha fazla saplanıyoruz.

Vefatımızdan birkaç yıl sonra isimlerimiz unutulacak. Adımız kim olduğumuz en sevdiklerimizce unutulacak. Öldükten sonra kıyafetlerimizi bile çöpe atacaklar. Fotoğraflarımız tavan arasına yada kömürlüklere kaldırılacak. Musalla taşına tabutumuz konulduğunda o havalı ismimiz bile değişecek yani “cenaze” ,“ölü” olarak anılacağız. Hani adımız bir markaydı? Hani isimler ölümsüzdü? Güzellik salonlarında yapılan o cilt bakımları, burun estetikleri, havalı kıyafetler, dünya markası parfümler, en lüks lokantalarda yenilmiş o pahalı yemekler çöp olacak. Almak için yıllarca çalıştığımız arabamız, marka cep telefonumuz, evimiz çöp olacak ve bir başkası kullanacak. Sevgilimiz, eşimiz biz öldükten sonra yeni birilerini bulacak. Biriktirdiğimiz mallar yüzünden çocuklarımız bile bir birlerine düşman olacaklar ve bize dua yerine küfür edecekler.

Günümüzü mahveden sorunları ve olumsuz düşünceleri beş yıl sonra hatırlamayacaksak, önemi kalmayacaksa ona beş dakikadan fazla zaman........

© Akasyam