Hapšenje tridesetdevetogodišnjeg osnivača i izvršnog direktora kompanije Telegram, Pavela Durova, u subotu 24. avgusta na pariskom aerodromu Le Burže, već danima je svetski događaj broj jedan, koji ne prestaje da zaokuplja pažnju javnosti širom sveta i da puni stranice vodećih medija.

Kako i ne bi, kada je francuska pogranična policija uhapsila IT milijardera čiju imovinu Forbs procenjuje na 15,5 milijardi dolara, koji u Dubaiju iznajmnjuje jednu od najskupljih vila, za čijih 1.400 kvadratnih metara plaća godišnje oko jedan milion dolara (OVDE), i koji je pored ruskog državljanstva, te državljanstva Ujedinjenih Arapskih Emirata i karibske ostrvske države Sent Kitsa i Nevisa, 2021. godine dobio i „počasno državljanstvo“ Francuske, kao ličnost koja pomaže „širenju uticaja Francuske“ (OVDE).

S tim u vezi, valja se prisetiti kako je od kraja 90-ih godina prošlog veka u zapadnoj popularnoj kulturi forsiran stereotip prema kome su ljudi poput Durova moćniji od svake države i stoga nedodirljivi za državni aparat prinude. Takav stereotip odgovarao je zapadnim globalistima u njihovoj borbi protiv suverene nacionalne države. Svojim tezama o prevaziđenosti državne suverenosti u tehnološki i ekonomski globalizovanom svetu 21. veka, kompradorska društvena „nauka“ samo je dodatno pothranjivala uverenje koje se u svesti ljudi zapadne hemisfere skoro tri decenije ukorenjivalo pod uticajem popularne kulture.

A onda se 24. februar 2022. godine pokazalo da suverena država sa sopstvenim nacionalnim interesima nije, po želji Fridriha Engelsa i zapadnih globalista, nepovratno otišla u muzej starina, pošto je zahvaljujući ruskoj vojnoj intervenciji u Ukrajini ponovo stekla ono pravo iz kojeg je i rođena – us belli gerendi (pravo na vođenje rata), a čiju su konzumaciju zapadni globalisti kroz praksu Haškog tribunala i na srpskom slučaju 90-tih godina proglasili za zločin.

Nakon toga je došlo i hapšenje IT milijardera ruskog porekla i libertarijanskih uverenja (OVDE), koji je od tri ustanove koje je pomenuti klasik marksizma smerao da zauvek smesti u muzej starina – državu, porodicu i privatnu svojinu, verovao da su dve istorijski već uveliko prevaziđene – država i porodica. Odatle Durovljeva „poligamija“ državljanstava i njegovo neregistrovano očinstvo nad više od sto dece, koje su dobili parovi u dvanaest zemalja iz njegovog „donorskog materijala visokog kvaliteta“ (OVDE).

Hapšenje na pariskom aerodromu „počasnog građanina“ Pete Republike, koji se ranije lično sretao sa Emanuelom Makronom (OVDE), dok u društvu zanosne plavuše, Julije Vavilove, izlazi iz svog privatnog aviona (OVDE), a potom i zvanično pokretanje sudske istrage za šest krivičnih dela povezanih sa radom platforme Telegram (OVDE), vrlo ubedljivo su pokazali, ne samo da je država prerano kandidovana za muzej starina, nego i da pravo svojine – jedini antikvitet sa Engelsovog spiska koji „ruski Ilon Mask“ nije bio spreman da preda u muzej, vredi samo ukoliko uživa zaštitu države.

Durov se nakon napuštanja Rusije, 2014. godine, odlučio da, shodno svojim libertarijanskim uverenjima, bude „građanin sveta“ i da kao takav živi u Dubaiju, jednom od megalopolisa koji su ex nihilo podignuti za apatridsku elitu postmoderne (OVDE).

Međutim, četvorodnevni boravak u pritvoru morao je pokazati ovom IT milijarderu koliko je u odnosu na još uvek vitalne nacionalne jurisdikcije ranjiv položaj „građanina sveta“. Položaj „građanina sveta“ podrazumeva apsolutnu političku neutralnost,........

© Нови Стандард