Bana bişey anlatıldı sevgili kardeşlerim. Önemli. Çok önemli.
Şehrimin şu dönemdeki en büyük tiyatro oyuncularından Ahmet Öndaş kardeşim anlattı ki, hem de nasıl önemli.
Ahmet ile gonuşuklarımızı aynen aktarayım.
***
-''Yav Gürsel, biz gençken, 20'li yaşlarda takıldığımız bi birahane vardı''.
-''Fışkı için Aamet. Ula bi kere de bi cami, bi seccade anısı anlatın daa bana''!
-''Abicim inanmazsın, her gittiğimizde hep aynı adam. Hep aynı masada. Hep aynı dertli oturuş. Hep aynı tavırlarda rakı içiş''.
-''Eee''?
-''Küçük küçük kağıtlara bişeyler yazıyordu abi, adam''.
-''Yazsın noolmuş? Bu şehrin yarısı yazar, yarısı futbol uzmanıdır ezelden''.
-''Öyle diğil Gürsel. O zamanlar bugünkü post-it'ler falan yok. Belli ki kendisi kesip hazırlamıştı o küçük kağıtları. Sürekli bişiler yazıyordu''.
-''Nasıl bi yazarlıktı yani Aamet''?
-''Bi de abicim, yazdıklarını kibritle yakıyordu. Sonra hesabı isteyip kalkıyordu''.
-''Kibrit mi dedin? Asıl mühim ayrıntı bu oolum be, neden çakmak diğil de kibrit? Bunu çözmek lazım asıl''.
***
-''Gürsel bi değil, beş diğil, hergün aynı muhabbet, aynı ritüel. Bi akşam merak ettim, şeytana uydum, herif tuvalete gidince kalktım, neler yazdığını okudum. Olağanüstü güzellikte dörtlükler, naif dizeler, muhteşem şiirlerdi abicim. Şaştım kaldım''.
-''Nasıl bi herifti ulan bu? Gözümde Hulusi Kentmen gibi babacan bi adam canlandı''?
-''Yok be abi. Kara-kuru, cılız biriydi''!
-''Allah Allah''?
-''Geri gelirken, ben hemen kaçtım oradan. Yine kibritle yaktı yazdıklarını. Hesabı istedi. Ödedi. Kalkıp gitti''.
***
-''Oolum, bunu bana bugüne gadar neden anlatmadın ki''?
-''Ne bilim abi. Dur, asıl bombayı........

© Yeşilgiresun