Ben şimdi ne diyim?
Fantastikti desem az olur, olağanüstüydü hiç demiyim, büyüleyiciydi sözü pek yavan kalır.
Eskilerin taksi durakları.
***
Chevrolet,
Cadillac,
Mustang...
Bu günlerin ''ruhsuz'' sarı taksileri diğil, böyle ''masalsı'' araçlar park etmiş olurdu durak önlerinde. Durak sahibi de taksi sürücüleri de hep tanınmış-saygıdeğer insanların arasından çıkardı.
***
(Bi de İmpala diye marka var mıydı, yoksa yukarıdakilerin bi modeli miydi, işin uzmanlarına sorayım?
Babamın araba merakı pek yoktu ama her yere de mutlaka taksiyle gidilirdi. Daha ilkokul öncesi çağımda bile telefonla taksi çağırmak benim görevimdi. Unutmadım, 1364 idi Park Taksinin telefonu; ''Alo iyi akşamlar, Kaya Ekmekçi'nin evine bi taksi rica ediyoruz''. Karşıdaki abiler de mutlaka tanıyordu sesimi;
''Tamam yeenim'')
***
(Büyüdüğümde, babam gibi benim de araba tutkum olmadı. Hem, aynı anda bikaç işi yapabilecek kadar yoğunlaşacağımı sanmıyorum bi konuya. Ne bileyim, dikiz aynasına bakarken gaza basmayı unuturdum falan? Yola fırlayan kediyi ezmiyim diye denize uçardım filan? Yine de Ülker'deyken bikaç kez İstanbul trafiğine çıkmışlığım vardır. Sabri Bey araç tahsis etmişti departmanıma. Hevesimi aldım yani, vah yavrum demesin ablalarım, teyzelerim)
(Hasbelkader bi araba almıştım 2007 senesi. Giresun'un o pek ünlü avm'sinde, 3 yıl boyu maaş........

© Yeşilgiresun