PKK ile, umku ve vüs‘atıyla (derinliği ve genişliğiyle) hiçbir surette irtibat kurulamaz!

Devlet Bahçeli, bir şirinlik gösterdi, TBMM’nin açılışında PKK’nın içimizdeki uzantılarıyla tokalaştı.

Devlet Bey için bu olağandı. Daha önce de el uzatmıştı. Bu el uzatmayı birileri, PKK’ya karşı en katı tavrı alan bir partinin genel başkanı uzattıysa, vardır bunun altında “çözüm/açılma” diye anlamak istediler. Bizde PKK’ya solculuğun, fikir hürriyetinin, aktivistliğin gerekliliği adına ne derseniz deyin umut bağlayanlar öyle bir heyecanlandılar ki, “Ah ne güzel olur.” demeye gelen sözler ettiler.

Türkiye’nin sahipleri de “Ne oluyoruz, bu defa PKK’nın başını hapisten çıkartıp TBMM’de mutena bir köşeye mi oturtacaklar?” endişesi duymaya başladılar.

Ülkemizde PKK meselesi bitmiştir. Emperyal güçler PKK militanların ne kadar silahlandırırlarsa silahlandırsınlar, içimizde PKK yaltakçıları, şuradan buradan uzatılan uçlara ne kadar umut bağlarlarsa bağlasınlar neticeye varamayacaklardır.

“Bunlar etnisitenin savunucuları... Farklı olmaları gerekir. Hatta devlet kurmalılar...” demek, iç içe geçmiş, ben biz, biz ben olmuş halkı ayrıştırarak, Türkiye’yi birilerine peşkeş çekmektir.

PKK hadi netice aldı... Bir sınırları olacak, kendi başlarına bir idare kuracaklar mı sanıyorsunuz! Bu “sananlar”, açık söylüyorum, ya geri zekâlıdır ya uşaktır.

ABD, o kadar........

© Yeniçağ