Aristoteles’in meşhur deyişidir: “Platon arkadaşımdır ama hakikat daha çok arkadaşımdır.”

İlk bakışta ünlü filozofun hakikati arkadaşlıktan daha üstün tuttuğu zannedilebilir. Oysa, dikkat edilirse, vurgunun arkadaşlığa yapıldığı görülecektir: Platon arkadaşımdır ama hakikat daha çok arkadaşımdır... Yani, arkadaşlık kavramı düşünürün ana meselesidir.

Aristoteles’e göre, arkadaşlık ailevi, özel bir ilişkinin ötesnde kamusal bir ilişki biçimidir. Farklı arkadaşlık türleri vardır ve hepsi de kamusal alana yansımaktadır: Yarara/çıkara dayalı, zevk/eğlenceye dayalı ve “mükemmel” olarak tanımladığı karaktere dayalı dostluklar...

Çıkar ve yararın ötesinde ve ilerisinde yer alan karakter dostluğu, kamusal alanda iyilik ve erdemle yer alanlar arasında kurulabilen dostluktur. Erdemde ve iyilikte bir araya gelenler elbette hakikati saklamazlar ama arkadaşlığa daha büyük önem verirler.

Çünkü, Hannah Arendt’in de belirttiği gibi, karanlık zamanlarda hakikatin ortadan kalktığı ya da hakikate erişmenin zor olduğu bir vakıadır.

Örneğin, baskı rejimlerinde veya savaş ortamlarında önce hakikat ölür. Buna,........

© Yeni Düzen