Yakın akrabalarımız olan, ömürlerinin en güzel çağlarında evli bir çift. Eşlerden biri dayımızın kızı, diğeri teyzemizin oğlu. Yolda seyir hâlindeyken önlerindeki araç büyük bir kaza yapıyor. Hayatları insanlara yardımla geçen çift, arabalarından inerek yardıma koşuyorlar. Ve o an ecellerine koştuklarının farkında değiller. Kaza yapan araçta sıkışan kişiye yardıma çabalarken olan oluyor ve kader hükmünü icra ediyor.

Kurşun misali gelen başka bir araç, kaza yapan arabaya yardım edenlere feci şekilde çarpıyor. Ve iki canımızı hayattan koparıyor. Bir anlık dalgınlık, aşırı hız, belki de çalan telefona kayan dikkat, yorgunluktan kapanan gözler…

Nedenler çoğaltılabilir lakin sonuç belli; musalla taşında iki cenaze. Adlarıyla müsemma ikisi de. Biri Ay ışığı gibi bir hanımefendi Ayfer; diğeri kimsenin tavuğuna kış demeyen, kıymet bilen bir beyefendi, Kadir. Kaderleri yeryüzünde buluşan iki akraba. Yeni âlemin yolcusu iki güzel ruh. Çocuklarının ve akrabaların ağıtlara karışan feryatları arasında toprakla buluşan iki beden. Ve nihayet toprak ana örtüyor içinden çıkılmaz yaraları.

Her şeyin üzerinde seyreden ilahi kaderdir asıl belirleyici olan. Bugün hayat dolusunuz, hedefleriniz, umutlarınız var. Malınız, mülkünüz, paranız, mevkiniz, makamınız, ününüz var. Can gittiğinde hepsi geride kalıyor. Hayatınız boyunca sizi yalnız bırakmayan her şeyi ve herkesi usulca terk ediyorsunuz. İsminiz bile gider, artık cenazedir adınız. Cenazenin yurdu topraktır. İster ölenler için ister kendi hâlimize olsun acı ortak........

© Yeni Birlik