İşin Aslı astarı; diziyi beğenmemin en büyük sebebi, Gonca Vuslateri. Gonca; dizide kötü, acımasız, bencil bir kadını canlandırıyor. Ama öyle bir oynuyor ki… Onu izlerken, “Nur” ile empati kuruyorsun. Hatta onun kötü olma durumuna, kötülüklerine bile hak verirken kendini buluyorsun. Nur’un yaşadıklarını, acısını, korkularını iliklerine kadar hissediyorsun. Üstelik Gonca bu kötü kadını oynarken hiç bağırmıyor, abartılı mimikler ya da tuhaf tonlamalar kullanmıyor. Okullarda ders diye okutulacak bir performans sergiliyor.

Cemre Baysel de “Leyla” karakterinde başarılı. Ama her sahnede böyle ağlamaya devam ederse, Yaprak Dökümü’nün Leyla’sına dönüşecek diye korkuyorum. Umarım gözyaşı dozunu, bir an evvel ayarlar.

Alperen Duymaz ise “Cihan” karakterinde oldukça inandırıcı. Adam yakışıklılığına sığınıp poz vermiyor, oynuyor. Kötü görünme endişesi taşımadan şapşal sırıtmalar, mimikler ve dozunda gözyaşı kullanıyor. Tabii ki çocuk oyuncular ve Yiğit Kirazcı’nın da “Mali” karakteri ile çok iyi bir iş........

© Yeni Birlik