Güzel görmek güzel bakmak sevaptır hem. Lâkin insanı en çok yanıltan kendine ait zahiri güzellik kavramına yüklediği mânâdır.

Güzelliği vereni bilince, emanet olduğunu bilince, geçip gideceğini düşününce, ‘ne kadar güzel’ değil, ‘ne güzel yaratılmış’ deyip adrese teslim edince, asıl güzel. Gençliğe güzelleme yapmak kadar ihtiyarlıktaki cildini, bedenini de güzel bulup kabullenmek güzel.

Güzele methiyenin sonu gelmemiş dünya kurulalı beri. Geçici olanı daimi etmeye çabalamış beyhude yere. Mona Roza şiirini Sezai Karakoç’a yazdıran, Cemal Süreya’ya soyadından tek y harfini eksilten kadının gençlik resimleriyle şimdiki halini görmenin ibretinden de ders almayacak kadar deveran eden bir yanılgı!

Kays’ı Mecnun eden Leylâsının, aslında çirkin olduğunu görenlerin şaşkınlığına, Mecnun’un, “Siz onu benim gözümle gördünüz mü?” demesi ise mevzumuzun bir başka ibret boyutu.

Kıssası, hikâyesi Kur’an’da Ahsenu’l Kasas........

© Yeni Asya