İster çalışan olsun, ister ev hanımı... Beklenilen şey eksiksiz gediksiz her şeyin üstesinden gelebilmeli, üstüne yakınmamalı, şikâyet etmemeli, hep güler yüzlü ve sabırlı olmalıdır.

Bizde bu tartışmalar erkek ve kadın arasındaki görev ve sorumluluklar üzerinden yürütülse de, işin görünmeyen kısmı aslında kadınların diğer kadınlar üzerinde kurduğu duygusal sözlü baskılardır.

Örnekler o kadar çok ve çeşitlidir ki saymakla bitmez.

Bulaşık makinesinin evlere ilk girdiği zamanları hatırlayın. ‘O bulaşık yıkayacak, sen bütün gün evde ne yapacaksın?’ denerek bazen erkek tarafından, çoğu kez de kadınlar tarafından kabul görmeyen, kolaylığı tembellik olarak algılayan bir zihniyeti kırmadan bulaşık makinesini mutfağa kurmak çoğunlukla mümkün olmamıştır.

Haydi bunda direnç çok sürmedi diyelim. Hazır çocuk bezi kullanmak, talep bile edilemez bir lüks sayılmış, çalışan kadın olduğum halde, almak aklıma bile gelmemiştir. Alacak param mı yoktur ya da okuldan gelince tüpgaz üzerindeki kazanla bez kaynatmak terapi midir de, zorluğa rağmen yanaşmak sanki evin ocağına incir ağacı dikmek gibidir.

Çocuk bakımına dertlenmek mi, ay ne ayıp onlar ne zorluklarla çocuk büyütmüş de gıkları çıkmamıştır, bir eve bir çocuğa bakamayana kadın mı denir(!) Ve çalıştığım zamanlarda eve yardımcı kadın almak........

© Yeni Asya