Bu yazıdaki ikazlarımızla, muhalefetteki doğru üslubu aradığımızdan, inşaallah sevdiklerimizi ve demokrasi aşığı insanlarımızı üzmemiş oluruz. Fakat sözün doğruluğu kadar; hikmete uygun, zamana uygun, muhataba uygun ve mevcut delillere uygun olması da önemlidir.

Hükümetin 23 senelik iktidarda kalma başarısının arkasında R.Tayyip Erdoğan’ı arayanlar, ülkede olup bitenleri AKP karşıtlığıyla sınırlayanlar, sene-i devriyesi yaklaşan meşhur 12 Eylül İhtilâli’ni küçümseyerek siyasette çare arayanlar ve Türkiye’mizin global bir projenin parçası olduğunu görmek/bilmek istemeyenler, –bize göre– mevcut hükümete dolaylı olarak destek sağlıyorlardır.

Turgut Özal’ı Karl Popper, Hayek ve Freedman ekibi bilerek desteklemişlerdi. Üçer aylık seanslar halindeki ABD entegrasyon çalışmaları, Özal’ın yanına verilen yardımcıları, ihtilâlin ekonomi şefi yapılması ve daha sonra da diğer siyasîleri hapsederek meydanı yalnızca ona bırakmaları göstermişti ki, Özal küreselcilerin bir çalışanıydı. Tıpkı Helmut Kohl gibi… Bu tür liderlerin her türlü ihtiyacı önceden karşılanır. Yetmiş sente muhtaç ülkenin çocukları, ihtilâlden sonra ithal Marlboro sigaralarını tüttürmüşlerdi. Yolu olmayan köylere, elektrik direkleri katır sırtında taşınarak Özal’ın TV’sinin düğmesi açılacak ve dindarlara TV açtırılacaktı… Bu, hakikatte mümkün değildi. Fakat global proje bunu mümkün kılmıştı. Ve bu dönemde kimsecikler, Özal’ın asıl patronlarından bize bahsetmediler. Özal’ı destekleyen küresel sermayeden, felsefesinden ve güçlerden ne devletlilerimiz ne de onlarla çalışmayı cihad kabul eden bazı dinî cemaatlerimiz…

© Yeni Asya