Katil asla varis olamaz deriz de, miras davasında bulunan katillerle iş tutarız.

“Zamanımızda küreselleşmenin kaideleri geçerlidir.” deriz de, klasik eski zamanların bireysellikleriyle demokrasi arayışına gireriz.

“Bütün ihtilâllere karşıyız.” deriz de, Türkiye demokrasisini tahrip edenlerin resimleri altındaki koltuklarda oturarak demokrasi davası güderiz…

Bütün bunların yanlışlıklarına inananlar, demokrasimizi cinayetlerle yok etmeye çalışmış bir ihtilâlin yıldönümünde, pratikte o ihtilâlcilerin koydukları kurallarla yola devam ediyorlarsa, bu, cehaletin demokrasimizi tutsak aldığı manasına gelmez mi?

Konuyu biraz daha açalım. Son zamanların en büyük hastalığı olan “unutkanlık”la, babalarımızdan kalan köyü, geleneği, arazileri, arsaları, ocakları ve kabristanları talan etmiş bir düşmanın kırk dört sene önce işlediği cinayetlerden dolayı haklarını arayanlara, “Yahu neden kırk küsur sene önceki zamana takılıp kalıyorsun.” demek, insana en büyük ihanet, hak gaspı ve zulüm sayılmaz mı? İnsanlara karşı yapılan haksızlıklar için, zaman aşımı diye bir şey yoktur. Eğer olsaydı, mazlumlar dört gözle Mahkeme-i Kübra’yı beklemezlerdi. Hâlbuki, kırk dört sene önce milletimizin iradesine, hukukuna, iffetine, inançlarına ve demokrasisine karşı işlenen cinayetlerin failleri kurumsal olarak ortada dolaşıyorlar. Bu cinayetlerin global bir Marksizm projesi dahilinde, ülkemizde nasıl hazırlandığına ve kimler aracılığıyla işlendiğine dair yüzlerce kitap, makale ve yaşayan şahitlerimiz........

© Yeni Asya