Bununla beraber, bize “Oku!” diye gelen bir emir, bir İlâhî fermân var. Dolayısıyla, biz “okumak” ile mükellef olan bir ümmetin fertleriyiz.

Onun içindir ki, her fırsatta okuyoruz ve okumamız lâzım.

★

Bize ilk İlâhi mesaj olarak gelen şu “Oku!” emr û fermânına hakkıyla uymayan çalışan Hz. Bediüzzaman ve talebeleri, bu uğurda büyük zahmet-meşakkat çektiler ve çok ağır bedeller ödediler. Ayrıca, bu vâdide çok ağır itham ve isnatlara mâruz kaldılar.

İşte, adeta bir kara propagandaya dönüşen o itham ve isnatlar biri şudur: “Siz neden Risâl-i Nur’un yanı sıra diğer dinî eserleri ve tefsirleri okumuyorsunuz ve yanınızda bulundurmuyorsunuz?”

Kastamonu Lâhikası 128. Mektupta yer aldığı şekliyle söz konusu ifade şöyledir: “Bîçare bazı hocaları ve sofuları Risale-i Nur’a karşı bir çekinmek, bir soğukluk vermek için hiç hatıra gelmeyen bir vesileyi bulmuşlar. Şöyle ki: Diyorlar: ‘Said, yanında başka kitapları bulundurmuyor. Demek onları beğenmiyor. Ve İmam-ı Gazalî’yi de (ra) tam beğenmiyor ki, eserlerini yanına getirmiyor.”

Vakıa, biz de yıllardır aynı tarz sözlerle karşılaşıyoruz. Risâle-i Nur, bizim için “Hakaik-ı İslâmiyeye dair ihtiyaçlara kâfi geldiği ve başka eserlere ihtiyaç bırakmadığı” hâlde, sanki bir yerlerden kulaklarına üflenmişçesine “Niçin Mevlânâ’nın, İmâm-ı Gazalin’in, İmâm-ı Rabbani’nin, vd.lerinin........

© Yeni Asya