On iki yıldır aynen Suriye gibi Türkiye ile Mısır’ın arasını açan Dışişleri’nin ve diplomasinin devre dışı bırakıldığı serapa yanlış politikaların fiyaskosu ve akıbetsizliği daha çok tartışılacak.

Mısır’ı Güney Akdeniz’de İsrail, Güney Kıbrıs ve Yunanistan’la Amerikan şirketleri ortaklığıyla “münhasır ekonomik bölge konsorsiyumu”na iterek Türkiye’yi “mavi vatan”daki doğalgaz ve petrol araştırma ve sondaj çalışmalarından dışlayan “Saray iktidarı”nın başta “mavi vatan”ı masala çeviren ve Türkiye’yi Güney Akdeniz’de yalnızlaştıran, ticaretten turizme mal olduğu büyük ekonomik kayıpların hesâbı elbette sorulacak.

“Ucûbe otoriter rejim”de bununla da kalınmayıp büyük iddialarla “Beni Sisi ile barıştırmak isteyenler var, o adama meşruiyet kazandıracak kadar meşruiyetimi kaybetmiş biri değilim!”, defalarca “darbeci, katil, zâlim; onunla asla bir araya gelmem ve görüşmem” dediği Sisi’nin 2019’da İstanbul seçimlerinde partili Cumhurbaşkanı’nın “Pazar günü (partisinin adayı Binali Yıldırım’ı mı, yoksa Sisi’yi mi seçeceksiniz!” diye iç siyasette iç politikada kullanılması daha çok konuşulacak.

Ancak en vahimi, Mısır’ı “düşmanlaştırma”nın en ağır bedelinin İsrail’in Gazze’de kırk binden fazla denilen -gerçekte, enkaz altındakilerle, kayıplarla- 100 bini bulduğu belirtilen hunharca vahşet ve zulümle katliamı yapmasına sebebiyet verilmesi mutlaka sorgulanacak.

En çarpığı, Gazze harap olduktan sonra onca maddi ve mânevî zarara karşı hiçbir şey olmamış gibi uçak kapısında karşıladığı “kardeşim Sisi” çarkının “yandaş medya”da “İsrail’e karşı Gazze’de işbirliği........

© Yeni Asya