Nifâk, münâfıklık olarak kabul edilir. Risale-i Nur’da da “Nifâk ve münâfıklık, muzır bir yalancılıktır.”1 şeklinde tarif edilmiş. İslâm Ansiklopedisi’nde de nifâk, münâfık kelimesi altında izah edilir. Nifâk; Münâfık: “Küfrünü gizleyerek kendini mü’min gösteren veya imânla küfür arasında bocalayan kimse anlamında”2 yazılmış. Öyleyse kalbinde nifâk olan kimselere ‘münâfık’ denilmektedir.

Şikàk; iki mânâya geliyor; bir mânâsı nifâktır; diğer mânâsı ise, ikilik yapmak, birlik ve dirlik aleyhinde olmak, yani bölücü ve ayrıştırıcı bir rûha sahip olmak demektir.3

Nifâk ve şikàk, kin ve adavete sebebiyet verir. Evet, arzda bulunan nifâk, şikàk, ihtilâf, ezdâdın içtimâı, hayır ve şerrin ihtilâtı gibi şeylerdir. Hâlbuki “Mü’minlerde nifâk ve şikàk, kin ve adâvete sebebiyet veren tarafgirlik ve inat ve haset, hakîkatçe ve hikmetçe ve insaniyet-i kübrâ olan İslâmiyetçe ve hayât-ı şahsiyece ve hayât-ı içtimâîyece ve hayât-ı mânevîyece çirkin ve merduttur, muzır ve zulümdür ve hayât-ı beşeriye için zehirdir.”4 Öyleyse “Allah için sevmek.5 Allah için buğzetmek.6 Allah için........

© Yeni Asya