Postmodernizm ve Cinsiyetin Akışkanlığı: Feminist Hareketin Yeni Yönelimleri

Modernizmin temel paradigmasını oluşturan Aydınlanma düşüncesi, akıl ve rasyonaliteyi merkezine alan bir entelektüel harekettir. Aydınlanmanın etkisiyle modernizm, akıl ve bilimi temel alan bir anlayış geliştirmiş, din ve geleneksel yaklaşımları ise birer engel olarak görmüştür. Modernist düşünce, dünya meselelerinin çözümünde din yerine aklı ön plana koymayı savunmuştur. Göreceliliğe yer vermeyen modernist Batı anlayışı, dikotomik ayrımlarla felsefesini şekillendirmiştir. İyi-kötü, özne-nesne, kadın-erkek gibi ikili karşıtlıklar üzerine temellenen bu felsefe, bu ayrımlardan birine olumlu değer atfederken diğerine olumsuz değerler yüklemiştir.

Modernitenin ikili karşıtlıkları temel alan bu yaklaşımı, bir tarafın daha edilgen bir konumda kalmasına neden olmuştur. İktidar ilişkilerinin keskin ve katı ayrımlarla şekillendiği modernist anlayış, postmodernite ile daha parçalı ve akışkan bir hale gelmiştir. Çünkü modernitenin büyük anlatılarının vaat ettiği düşüncelerin gerçekleşmemesi, doğaya karşı aklın, kadına karşı erkeğin konumlandırılması gibi ikili karşıtlıkların ürettiği güç eşitsizlikleri bu dönüşümün temel nedenlerinden biri olmuştur.

Bu durum, feminist düşünce tarafından modernizmin evrensel ve özcü yaklaşımlarının cinsiyet bağlamında eleştirilmesine yol açmıştır. Feminist bakış açısı, kadının edilgen konumunu sorgulayarak cinsiyetler arasındaki eşitsizliklerin modernizmin bir ürünü olduğunu öne sürmüştür. Modernitenin Kartezyen........

© Van Havadis