Üniversite yıllarımdı. Kışları çok sert ve soğuk geçen Erzurum şehrindeyim. Giyecek ihtiyaçlarımı satın aldığım bir konfeksiyon mağazasının sahibi ile tanış olmuştuk. Ara sıra o mağazaya uğrar, muhabbet ederdik. O yıllarda da ekonomik darlık vardı…

Yine mağazada olduğum bir gün, akşama yakın saatlerdi. Mağazaya temiz giyimli bir beyefendi girdi. Selam verdi ve oturdu. Belli ki mağaza sahibinin yakın arkadaşı idi. Dertleşmeye başladılar. Gelen beyefendi arka caddede kuyumculuk yapıyormuş.

Kuyumcu: “Arkadaş kaç aydır dükkânı açıp kapatıyoruz. Tek tük müşteri geliyor, ekmek-manav parasını ancak kazanıyoruz” diyerek dertlendi.

Konfeksiyoncu: “Benim müşterimde çok azaldı, eskisi gibi iş yok. Ancak karşıdaki bakkalın müşterisi azalmadan devam ediyor. Vatandaş önce gıda ihtiyaçlarını bakkaldan karşılıyor, parası kalırsa bana gelip giyecek alıyor. Daha da parası kalırsa tasarruf için sana uğrar.”

Konfeksiyoncu insanın maddi ihtiyaçları önem sırasına göre çok güzel sıralamıştı: En başta yiyecek yani beslenme, ikinci sırada giyecek, sonrada diğerleri, tasarruf, tatil… vs.

Bu sıralama insanlık tarihi boyunca değişmemiştir ve değişmeyecektir. Yani beslenme (gıda) ihtiyacı hem zaruridir hem de ertelenemez. İnsan, hatta her canlı, yaşaması ve sağlığını koruması için gerekli günlük besin maddelerini gıdalarla sağlamak zorundadır. İkinci sıradaki giyinme ve barınma ihtiyacı karşılanır. Ancak giyinme ihtiyacı günlük ve elzem değildir. İmkanlar ölçüsünde yenisi alınır.

Yiyecek maddeleri veya ham maddeleri ve giyecek ham maddeleri (sentetik elyaf hariç, yün, pamuk, ipek vd.) tamamen tarımsal üretimle elde edilmektedir. Bu nedenledir ki tarımsal üretimin yaşamsal, stratejik ve ekonomik öneme sahip olduğu hususunda hemen herkes hemfikirdir. Güvenilir gıda (biyokimyasal temiz gıda) ve gıda güvencesi (ihtiyaç duyulduğunda temin edilebilir gıda) günümüzün en güncel konuları arasındadır. Nitekim bu iki terimde ifadesini bulan tarımsal üretimin önemi, 2020-2021 yıllarında dünyayı titreten COVİD-19 pandemisi ve arkasından başlayan Rusya-Ukrayna savaşı ile daha bariz olarak herkes tarafından anlaşıldı. Berber, terzi, konfeksiyon gibi yerlerin kapalı tutulduğu sadece kasap, manav ve marketlerin açık kalmasına müsaade edilmesinin sebebi, beslenmenin ertelenemez zaruri ihtiyaç olmasıdır. Söz konusu savaş sürecinde öncelikle tahıl koridorunun açılması ve açık tutulması, ikincil olarak ta doğalgaz sevkinin sağlanması bu iki unsurun öncelikli ihtiyaç olması sebebiyledir.

Böyle olmakla birlikte, tarımsal üretim emek yoğun bir üretimdir. Kâr marjı düşüktür.........

© Maarifin Sesi