Peygamberlerin yolu dağlara düştüğü gibi, evliyaların ve eşkıyaların da yolu bir şekilde dağlardan geçmiştir. Peki Türkçede “dağlara düşmek” şeklinde bir deyime dönüşen kurtuluş umuduyla yolun dağlara düşmesinin nedeni nedir?

Baştan ifade etmek gerekir ki dağlar, yüreği yaralanan ve gönlü dağlananların yurdudur. Yürekte yanan od’un ovalarda durduramadığı kimseler dağlara doğru yönelir. Çarpıklık ve sapıklığın çoğaldığı, zorbaların zulmedip hayatlar kararttığı, zenginlerin parayla adam ayarttığı, her işin ve ilişkinin başına gizli bir şart gibi konan menfaatin merhameti ve adaleti katlettiği ve nihayet haysiyetin hayattan uzaklaştığı anlarda yüreği yaralılar onur ve özgürlük için dağlara doğru yürürler.

Elbette dağ yolu yorucudur ama gecenin kahrını çeken güneşin alnını parlatarak doğması gibi yüreği dağlanmışlara da dağların hediyesi her zaman büyüktür. Dağ, insanın gönlünü göğe doğru genişletir, gözünü büyütür, bakışını keskinleştirir. Fani olana eyvallahı azaltır. Evliyalar gibi eşkıyaları da dağlara çıkaran namert köprüsünden geçmeyip özgür kalma isteğidir.

Bir zamanlar bir veli kulun yolu da Gabar Dağı’na düşmüş. Hani şu önceleri terörle, şimdilerde ise petrolle adını duyuran Gabar Dağı’na. Bu veli kuldan bahsetmeden önce Gabar Dağı hakkında kısa bir bilgi verelim.

Gabar Dağı günümüzde Şırnak iline bağlı ve şehrin güney batısında yer almaktadır. İsmi aslında Arapça Cebbar olarak bildiğimiz ve insan için kullanıldığında güçlü ve........

© Maarifin Sesi