Daha önce yazdığım Türkiye’de Veli Sorunu başlıklı makaleden sonra “Peki hocam, konuyla ilgili tavsiyeleriniz ve çözüm önerileriniz nelerdir?” şeklinde geri dönüşler olunca bu makaleyi kaleme alarak konuyla ilgili düşüncelerimi aktarmaya çalıştım.

Makalemde öğrenci eğitiminden ziyade temelde velilerin yapması gereken bazı davranış biçimlerine ve genel ilkeler üzerine vurgu yapmak istiyorum. Bu makaleyi velilerimizin hem paylaşarak hem de zaman zaman dönüp okuyarak empati yapmalarını tavsiye ediyorum.

• Okullarda çocuklarımıza sadece zihnen ve bedenen eğitim verilmekte ancak duygusal ve ruhsal eğitim verilmemektedir. Gençler, ruhsal ve duygusal eğitimden uzak yetiştiği için iradelerini kontrol edememektedirler. Çocuk eğitimi üzerine uzun yazılar yazılıyor, güzel kitaplar çıkarılıyor. Bütün yazılanlara rağmen eğitim sistemimizde ruhlara dokunulmadığı ve kendi kavramlarımızla iletişim kuramadığımız için eğitimde çıktılar, yani çocuklarımız istediğimiz gibi yetişmiyor.
• Maalesef çocuklarımız ana babasına hizmetçilerim gözüyle bakıyor, onları para kaynağı olarak görüyor. Liseden sonra onlara karşı gelip “Siz bir şey bilmez köylülersiniz.” diyor. Üniversite sınavlarında ülke derecesi yapıyor, en iyi üniversitenin en iyi bölümünde okuyor, irade terbiyesi almadığı için kendine hâkim olamıyor. Uyuşturucu alışkanlığına veya diğer kötü huylara yakalanıyor ya da devlete düşman oluyor. İlkokula tertemiz giden çocuklarımız üniversiteden kirlenmiş olarak çıkıyor.

• Eğitim, ilk önce ailede başlar. Bir insanın işi, makamı, maddi imkânları, statüsü ne olursa olsun çocuğunun ilk ve en önemli öğretmeni odur. Çocuklar anne ve babalarını taklit ederek öğrenirler. Yedi yaşına kadar anne ve babanın her yaptığını iyi, her söylediğini doğru olarak kabul ederler. Bu yönüyle aile, çocuğun ilk okuludur. Sorumluluk almayı, beceri edinmeyi, yeteneklerini geliştirmeyi, sınırlarını, kendine güvenmeyi, sosyal davranışları, toplumsal kurallara uymayı, sorunlarını çözebilmeyi, saygıyı, empati yapmayı; genel bir ifadeyle olumlu veya olumsuz pek çok kişilik özelliklerini ilk öğretmenleri anne ve babadan öğrenirler.
• Öncelikle sizin çocuğunuz özel olduğu gibi herkesin çocuğu da özeldir. Dolayısıyla “Dünyada bir tane iyi çocuk vardır herkes de ona sahiptir.” anlayışının herkeste olduğunun bilinmesi gerekir. Hiç kimsenin sınırsız bağımsızlığa sahip olmadığını çocuklarımıza öğretmemiz gerekir. Sizin sınırlarınız olduğu gibi diğer insanların da sınırları vardır. Özgürlük adı altında sınırsız davranış alanı pompalanmaya çalışılarak sınırsız ve sorumsuz gençlerin yetişmesi anarşi ve karmaşayı da beraberinde getirecektir. Sınır konulmayan bir gençlik, freni patlamış araç gibi önüne geleni yıkar geçer.
• İlkokul, çocuğun öğrenim hayatındaki en önemli dönemdir. Hayatta en önemli şans ilkokulda iyi bir öğretmene rastlamaktır.İlkokulda (özel-resmi okul fark etmez)........
  

  © Maarifin Sesi