Hürriyet gazetesinde, 31 Mayıs 2013 yılında, Arzu Çakır Morin imzalı “Türkiye’nin 100 yıllık tanığı Güzin Dino hayata veda etti” başlıklı bir haber vardı.

Güzin Dino, Nazım Hikmet’in 1961 yılında yazdığı “Saman Sarısı” şiirindeki “Sen mutluluğun resmini yapabilir misin Abidin? dizesinde adı geçen ressam Abidin Dino’nun 50 yıl aynı yastığa baş koyduğu hayat arkadaşıydı.

Hürriyet’teki haberin giriş paragrafı şöyleydi:
“Ressam Abidin Dino’nun eşi dil bilimci, çevirmen, yazar Güzin Dino Paris’te 103 yaşında hayata veda etti. Abidin Dino’nun ölümünden sonra Paris’te yalnız yaşamaya devam eden 1910 doğumlu Güzin Dino, 102 yaşına kadar tek başına bakıma ihtiyacı olmadan yaşadı. Ancak son bir yılda şuuru hâlâ açık olmasına rağmen vücudu yaşlılık nedeniyle pes eden Dino, 103 yaşında hayatını noktaladı.”

Abidin ve Güzin Dino, 1943’te Adana’da evlendi. Dünya birliktelikleri, Abidin Dino’nun 7 Aralık 1993 günü Paris’te ölümüyle sona erdi. Abidin Dino’nun cenazesi İstanbul’a getirilerek Aşiyan’daki aile mezarlığında toprağa verildi.

Abidin Dino, çok yönlü bir sanatçı: Ressam, karikatürist, yazar ve film yönetmeni. Çağdaş Türk resminin öncülerinden. Abidin Dino siyâsî nedenlerle önce Çorum Mecitözü’ne, sonra Adana’ya sürgüne gönderildi. Abidin Dino, baskılar ve kovuşturmalar nedeniyle Türkiye’yi terk ederek 1952’de Paris’e yerleşti. Güzin Dino da 1954’te eşinin yanına gitti.

Abidin Dino, 1954’ten itibaren sekiz yıl boyunca Paris’teki Mayıs Salonu sergilerine katıldı. Fransa, Cezayir ve ABD gibi değişik ülkelerde sergiler açtı. Fransa Plastik Sanatlar Birliği Onur Başkanlığı, New York Dünya Sanat Sergisi danışmanlığı gibi görevlerde bulundu.
1989’da Fransız Kültür Bakanlığının Sanat ve Edebiyat Altın Şövalye Nişanı ile ödüllendirildi.

Güzin Dino (Dikel) dil bilimci, çevirmen, yazar ve öğretim üyesiydi. 1946 yılında Dil ve Tarih-Coğrafya Fakültesi’nde doçent olarak görev yaptı. Paris’te Ulusal Bilim Merkezi’nde (CNRS) çalıştı, Doğu Dilleri Enstitüsü’nde öğretim üyesiydi. Fransa Uluslararası Radyosu’nun (RFI) Türkçe bölümünü uzun yıllar yönetti. Nazım Hikmet ve Yaşar Kemal’in eserlerini Fransızcaya çevirerek, Fransızlar’a Türk edebiyatını tanıttı. Çevirileri birçok büyük yayınevi tarafından yayımlandı. Denemeleri, Fransız ve Amerikan dergilerinde büyük ilgi gördü.
Başlıca eserleri arasında şunlar yer aldı:
Türk Romanının Doğuşu, Gel Zaman Git Zaman / Abidin Dino’lu Yıllar, Sensiz Her şey Renksiz, Güzin Dino’nun Nazım Hikmet’li Yıllar, Picasso’lu Yıllar, Aragon’lu Yıllar, Avni Arbaş’lı Yıllar, Yves Montand’lı Yıllar, Çetin Altan’lı Yıllar, Yaşar Kemal’li Yıllar, Orhan Veli’li Yıllar.

Güzin Dino, Türkiye Pen Kadın Yazarlar Derneği üyesiydi. Abidin Dino’nun ölümünden sonra, kalan ömrünü eşiyle yaşadığı evde yalnız başına geçirdi.

“BİZ ÇOK MUTLU YAŞADIK”Arzu Çakır Morin, Hürriyet’teki haberinde, Güzin Dino’nun, son ana kadar her gün Le Monde gazetesini okuyup Türkiye’deki siyasi gelişmeleri bütün canlılığı ile takip ettiğini belirtmiş. Dino, Hürriyet’e verdiği bir röportajda ise Nazım Hikmet’in şiirinde, “Sen mutluluğun resmini yapabilir misin Abidin?” dediği eşi ile hayatını anlatırken, “Eşiniz gerçekten mutluluğun resmini yaptı mı?” sorusuna, “Onu bilmem ama çok mutlu olduk biz, mutlu yaşadı” yanıtını vermişti.

Cenaze Töreni

AA, 5 Haziran 2013’te “Güzin Dino son yolculuğuna uğurlandı” başlıklı bir haber yaptı. Haberin spotunda “Dil bilimci, çevirmen ve yazar Güzin Dino’nun cenazesi bugün Paris’te defnedildi” cümlesi vardı ve şöyle devam ediyordu:

“Dil bilimci, çevirmen ve yazar Güzin Dino’nun cenazesi bugün Paris’te defnedildi. Geçen hafta (30 Mayıs) 103........

© Maarifin Sesi