“Artık büyümüyor, ur hâlini alıyoruz. Hızlı çoğalma toplumundayız; hiçbir belirgin hedefe göre kendini düzenlemeden büyümeyi sürdüren bir toplumdayız. Urlaşan bir toplum, kendi tanımına aldırmadan, kontrolsüz biçimde gelişen ve nedenlerin yitimiyle birlikte sonuçların yığıldığı bir toplumdur.” Baudrillard’ın yaptığı çözümleme ilk bakışta hayatımızla ilintili değilmiş gibi gelebilir. Başka bir toplumdan, onun hastalıklı işleyişinden, niteliğinden bahsediyor intibaı uyandırabilir. Ne de olsa insan, kendisini kayıran, kendi gerçekliğine karartma uygulayan, tatlı yalanlarla başka türlü göstermek için çabalayan bir konumlanışa rahatlıkla yerleşebilir. Bunun psikolojik zeminini anlamak güç değil. Savunma mekanizmalarının varlığı ve işleyişi ile gerçeklik ve gerçekliği inkâr veya gerçeklikten kaçış arasında doğrudan bir ilişki olduğunu zaten gösteriyor. Gerçeklik ne kadar bozuk olursa ona ilişkin savunma mekanizmalarına başvurma o oranda artar. Dolayısıyla insan biraz da tabiatı icabı (ki tabiatının varlığı ve ne olduğu da ayrı bir tartışma konusudur) böyle davranır. Ancak bunun böyle olduğunu anlamak önemli olmakla birlikte kendi başına bir anlam da taşımaz. Zira durumu, gerekçeleri tespit etmek, bilmek ancak anlamlı bir çözüm için, bir çözüm arayışı için işe koyuluyorsa anlamlıdır. Aksi taktirde olmakta olanın neden olduğuna ilişkin açıklayıcı, gerekçelendirici her okuma mevcudun muhafazasına ve meşrulaştırılmasına yarayan ahlaksız bir duruma da yol........

© Maarifin Sesi