Körler sağırlar birbirini ağırlar misali bir müfredat tartışması yaptık, yapmaya devam ediyoruz. Kimin değirmenine su taşıdığımız noktasında emin olmamakla birlikte Türkiye’nin ve toplumun âli menfaatlerine yönelik hayırlı bir iş yaptığımız kanısında değilim maalesef. Ne usûl ne de esas itibariyle faydası dokunmayacak bir süreci sonuna getirdik artık. Ancak eğitim bahsinde bütün bu işleri yaptığımız halde mevzuya girdiğimizi söyleyebilmekten uzağız kanaatimce. Zaten Türkiye neredeyse varoluş biçimi olarak gerçeği konuşmaktan imtina etmek için yalan ve yanlış yerde durmakta ısrar eden bir performans sergiliyor. Üstelik aralıksız. Çünkü biliyor ki buna ara verdiğinde gerçekle, hakikatle yüz yüze gelecek. O duruma düşmemek için adeta çırpınırcasına yalanda, yanlışta sıra dışı bir çaba gösteriyor. Bunun çok temelsiz bir iddia olduğunu düşünenler için kamusal hayatımız baştanbaşa bir örnek teşkil ediyor. Eğitim alanı ise adeta bu durumu örneklendirmek için özel olarak seçilmiş sanki.

Müfredat tartışmamıza da bakabiliriz, mülakat uygulamamıza da bakabiliriz. Veya özel olarak seçilecek başka bir konudaki işleyişimize de bakabiliriz. Fark etmiyor. Çünkü fark edecek bir yaklaşımdan, bir çabadan uzağız. Baktığı manzaranın değişmesini arzu eden ancak ne perspektifini ne de kullandığı aracı değiştirmeyen ve bunu değiştirmeyi aklına getirmeyen insana benziyor durumumuz.........

© Maarifin Sesi