Yukarıda açıklamaya çalıştığım vasfından dolayı tarih her zaman bir ‘tartışma’ hatta ‘çatışma’ alanıdır. Bu bakımdan tarihsel romanlar ve yazarları da hep tartışma konusu olur, olacaktır... Kemal Tahir de bu doğrultuda hem Osmanlı’ya bakışı hem de yakın tarihe ilişkin yazdıklarıyla hep tartışma konusu oldu. Romanlarının en bariz tarafı, hem Osmanlı hem köy, hem yakın tarih konusunda çoğu kez ‘verili tarih’e aykırı bilgiler, tezler ileri sürmesi, ters sorular sormasıydı. Kimi eleştirmenler romanlarının sadece tarihsel ve sosyolojik tezleri ile öne çıktığını, dil ve edebîlik bakımından zayıf olduğunu ileri sürse de meselâ “Yol Ayrımı”ndaki Atatürk’ün şoförü Dadal’ı ne kadar ustaca konuşturduğu veya “Kurt Kanunu”ndaki Kara Kemal’in o mahkûm/ mecbur psikolojisini yansıtmada ne kadar başarılı olduğu hatırlanırsa roman sanatındaki başarısı da teslim edilecektir. Kemal Tahir, gerek kişileri gerekse iktidar çatışmalarıyla tarihsel romanlarında ‘zamanın ruhu’nu hem siyasi hem sosyolojik hem psikolojik olarak yansıtabilmiş bir yazardır. Tarihsel romanın başarı ölçütü de budur........

© Karar