Fındık denince akla önce Doğu Karadeniz; sırasıyla Ordu, Giresun ve Trabzon gelir.

Ama bu kentlerin tamamında, özellikle Trabzon’da fındık tarlalarının miras bölünmesiyle sayılı kafullara dönüştüğü akla gelmez.

Fındık denince akla dik yamaçların engel tanımayan halkı gelir.

Ama o halkın fındık üretim sürecinde önüne konan engeller akla gelmez.

Fındık denince bir bölge akla gelir.

Ama Hendek, Düzce, Adapazarı gibi verimli tarım alanlarında ölçüsüz fındık tarımı yapılmasına izin verilmesiyle, “Tarihi fındık bölgesinin”, “Kafula atıldığı” akla gelmez.

Fındık denince akla harmanın ve umudun ayı olan ağustos gelir.

Ama alın teriyle ıslanan ağustos ürününün, eylül pazarlarında hayal kırıklığına uğradığı akla gelmez.

Fındık denince akla, ekonomik getirisi olan bir tarımsal ürün gelir

Ama yöre halkının; tarihini, kültürünü, folklorunu kısaca toplumsal dinamiklerini........

© Karadeniz'de sonnokta