Ülkemizin birçok yerinde olduğu gibi Trabzon’da da kültür-sanat etkinlikleri yaygın anlayışla “lüks” sayılmaya başlandı. Sadece meraklısına hitap eden, dar alana ve çevreye sıkıştırılan, kimi mülki yetkililerin açılış kurdelesini kesmek için lütfettiği birliktelikler olarak görülmekte. Yaşam koşullarının ağırlığı, ekonomik ve sosyal sıkıntılar, görünen/görünmeyen engellemeler/yönlendirmeler de başka bir sorun.

Bugün yerel görünen ancak ülkenin bütününü ve her yaştan insanımızı ilgilendireceğini düşündüğüm bir konudan, bir tiyatro etkinliğinden, bir festivalden söz edeceğim. Örgün ve yaygın eğitim kurumlarının dışında kalan ama bir “okul” olma özelliğini yitirmeyen bir sanat türünden; OYUN-OYUNCU-İZLEYİCİ/SEYİRCİ üçgeninin yüce okulundan, söz edeceğim, bir tiyatro sever olarak.

Trabzon’da sınırlı olanaklarla “güzellik” üretme çabasında olan birçok kurum-kuruluş var. Kuşkusuz bunların bütününü değerlendirme olanağım yok. Trabzon Tiyatrolar Birliği’nin 3. Tiyatro Festivali’ni kimi aksamalarla birlikte izledim. Ağırlıklı olarak gençlerin yoğun katılım gösterdiği, orta yaş kurmaylarının önayak olduğu bir kolektif emek üretimi beni daha da umutlandırdı. Azalmakta olan sevgi, saygı ve dayanışmayı inadına örmeye/yükseltmeye çalışan özverili çabaya alkış az gelir.

20 Nisan-02 Mayıs tarihleri arasında gerçekleştirilen festivalin ana destekçisi/sponsoru Arter Teknik’e, Trabzon Büyükşehir Belediyesi’ne, Ortahisar Belediyesi’ne ve Trabzonspor’a teşekkür etmeyi bir görev sayarım. Desteklerini artırarak sürdüreceklerine, yeni olanaklar sağlayarak sanatın/tiyatronun halkla daha çok buluşmasını sağlayacaklarına umuyor ve diliyorum.

Yine salonunu ve sahnesini özverili biçimde paylaşan Tufan Ünlü’ye, Trabzon Sanatevi’ne, Festival sözcüsü Adnan Akyüz’e, il dışından gelen konuk ekiplere ve ilimizden katılan tiyatro ekiplerine, gençlere/halkımıza tiyatro ve sanata ilgileri/katkıları için bir Trabzonlu olarak........

© Karadeniz'de sonnokta