Yeni bir eğitim-öğretim yılına başlıyoruz. Ülkemizin değişik konularda oldukça ciddi ve büyük sorunları var. Sorunlar yumağının en önemli ayağı eğitim. Çünkü her şey eğitimle başlar/başarılır. Yurdumuzun geleceği, çocuk ve gençlerin geleceği, bu toprakların varlığı-yokluğu sorunu, asıl ve gerçek beka sorunudur. Bu nedenle eğitim, kamusal bir sorumluluk ve devletin temel görevidir diye ısrarcıyız.

Bu yazıma başlamadan önce geçen Eylül’de, okullar açılmadan neler yazdım diye bir göz gezdirdim bilgisayarıma. Çözüme ilişkin öneriler hala öncelikli ve güncel diye 6 Eylül 2023 tarihli yazımı yeniden paylaşmayı düşündüm. Durum değişmemiş daha kötüye gitmişti. Sorunlar çözülmek bir yana katlanmıştı; vazgeçtim bu yazıyı yazıyorum.

Eğitim-öğretim sürecinin özellikle son yıllarda yanlışlarla dolu seyrini yinelemekten yana değilim. Dahası yanlış ve hataların ötesinde bilinçli bir dönüştürme çabası içinde olan bir MEB’in olduğunu düşünüyorum. Bakanlığın dışında kimi “resmi” kurum ve kuruluşların yanında, Cumhuriyet ve Devrim karşıtı çevrelerin açık desteği ve yönlendirmesiyle kuşatmadan saldırıya geçildiği gerçekliği tüm çıplaklığıyla ortada! “Her şey bitti” bıkkınlığı, yılgınlığı, savunması-mazereti- yerine bu koşullarda dahi söylenmesi, yapılması gerekenler var diye düşünüyorum. Eğitim paydaşları sayılan bakanlık dışı oluşumları uyarmak ve olumlu adımlara omuz vermek sorumluluğu, öncelikli bir görev bilinmeli/görülmeli.

Kamu ve kitle desteğini alabilmenin, Cumhuriyet ve Devrim rotasına yönelmenin de asıl yolu-yöntemi yine eğitim. Yaşamı, özgür bir biçimde değerlendirme yeteneklerinin geliştirilmesi/geliştirilebilmesi, birey-yurttaş düzeyine ulaşmak, bilimsel, halkçı/kamucu, laik, demokratik bir eğitimle sağlanır. Böylece, düşünen, soran-sorgulayan, yeri gelince karşı çıkan, anlamadan/körü-körüne kabul etmeyi reddeden, bilimsel ve akılcı düşünce ile araştırıp incelemeyi önceleyen bir davranış ve sorumluluğu gelişir. Bu bilinçteki/sorumluluktaki kişiler kolay aldanmaz, kolay........

© Karadeniz'de sonnokta