Ülkemiz birçok yönden darboğazlardan geçmekte. Ekonomik, sosyal, kültürel, etik, siyasal sıkıntı ve çelişkiler toplumu ciddi anlamda sarsmakta. Gidişten hoşnut olmayan geniş halk kesimleri soluk alıp, kısmen ferahlamak için arayış içindeler. Bunun ilk yolu/yöntemi tartışmasız kültür-sanat etkinliğine ulaşmak, insana ilişkin güzellikleri izlemek-gözlemek ve tatmak olacaktır.

Bu yaklaşımın artık lüks sayıldığı ve “karın doyurmadığı” savı geçerliliğini korusa da özellikle büyük kentlerde gönüllü oluşumlar, özverili biçimde sanat adına güzellikler üretmenin çabasını sanatçılarla, yazar-çizerle, düşünürlerle birlikte sürdürmekteler. Kimi belediyelerin görevlerinin yanında destek veren yaklaşımı ayrıca örnek alınmalı, alkışlanmalı.

Bu bağlamda Trabzon’da da kültür-sanat adına güzel etkinliklere az da olsa tanık olmaktayız. Destek, katkı, tanıtım eksiklerini yerel yönetim yönüyle eksik bulduğumu öncelikle belirtmeliyim. Seçim öncesi kenti saran afiş, flama, broşür, bilbord/duyuru panosu kirliliği henüz unutulmadan kültür-sanat-festival etkinliklerine tanıtım yeri, araç-gereci yeterince “bulunamaması!” çok düşündürücü görülmeli. Yerel yöneticilerin çoğunlukla “kör” ve “sağır” kaldığı, kimi açılışlarda görünmenin ötesinde halkla, sanatçı ve sanatseverlerle buluşup “dertleştikleri”, söyleştikleri pek görülmez. En azından ben duymadım, tanık olmadım, duyarlı bir sanatsever olarak.

Amacım yönetsel eleştirileri sıralamak değil bugün. Bir güzel etkinlikten, pazar günü sona eren 14. Uluslararası Sanat Günleri 2024’ten söz ederek gözlemlerimi paylaşmak istiyorum. Öncelikle dolu dolu geçen dört günün süre........

© Karadeniz'de sonnokta