Yaşamın doğal akışına, çok yönlü müdahale tarih boyu hep olagelmiştir. Sınıflar ve çıkar savaşımı zaman zaman acımasızlığın zirvesine çıkarak insanlık adına utanılacak görüntülere ve sonuçlara yol açmıştır. Özellikle son yüzyılda ve yakın çeyrekte bizde ve yakın coğrafyada yaşananlar tam bir ibretlik aslında, anlayacak siyasiler için; daha duyarlı olmak, daha akılcı ve bilimsel olmak sorumluluğuyla.

Yaşamı biçimleme savaşımı denilebilecek “Siyaset” aslında böyle ortaya çıkmış sayılabilir de. “Biçimleme” çabası, yaşamı güzelleştirme, daha yaşanılası bir düzey, bir ülke, bir dünya oluşturma süreci kuşkusuz “siyasetin” ana alanı. İlgili siyasanın devlete ve kurumlarına egemen olması -muktedirlik- bu amacın önkoşulu. Yani iktidar savaşımı ki asıl ideolojiler düzleminde yürütülür. Bir dizgesi/sistematiği, ilkeler bütünlüğü ve olmazsa olmazları vardır. Süreç içerisinde koşulların gereği güncellemeler yaşansa da toplumsal ve insani yanları -eşitlik, adalet, özgürlük, üretim/bölüşüm ilişkileri, kültürel ve sanatsal yaratılar vb.- hep vazgeçilemezdir, hep öndedir.

Zaman içerisinde yaşamı biçimleme çabası/ideolojiler, kendi içerisinde ve dış etkenler sonucunda bir yanıyla da sürüklenerek, kimi zaman çok anlamlı olmayan tartışmalarla, gel-gitlerle, kimi zaman egemen siyasanın gücü ve baskısıyla “gözden düşürüldü”, “kirlendi” /kirletildi”. Kısmen anlaşılabilir dönemsel/konjektürel bozulmaların ötesinde bugün “kirliliğin” yoğunlaşarak çürümeye yöneldiği bir “dayanıksız köprü” ile karşılaştığımız gerçekliği çok açıktır! Artık yaygın “ideolojiler”, kimi “sol” ve “sağ” yapılanmalar kendilerini bu “bozulmanın”, “çürümenin” dışında........

© Karadeniz'de sonnokta