MSc Psycholoog

cc-foto: elukac

Onder het bewind van Rome leefden miljoenen mensen in armoede en ellende, terwijl ze een elite steunden wiens rijkdom en vertoon obsceen was en steeds onhoudbaarder werd. Op het hoogtepunt van zijn macht was het Romeinse Rijk zo groot en almachtig dat het bestuurd werd op basis van de uitspraak: “Roma locuta est. Causa finita est!” - Rome heeft gesproken. De zaak is voorbij!"

De namen van de machtigste figuren zijn ons net zo bekend: Pompeius, Caesar, Augustus, Nero, Hadrianus, Vespasianus, Constantijn – mannen wier heerschappij over de oude wereld zo dominant was dat de enige dreiging waarmee ze werden geconfronteerd van binnenuit, vanuit Rome zelf kwam.

Het zou zelfs de definitie van waanzin zijn geweest om te beweren dat een imperium dat zich uitstrekte van het Italiaanse schiereiland helemaal over West-Europa tot in Noord-Afrika en het Midden-Oosten, versterkt door legioenen wier aanwezigheid op het slagveld terreur teweegbracht in elk leger dat onverstandig genoeg was om zijn bevel aan te vechten, alles behalve onoverwinnelijk en eeuwig was.

Maar in het jaar 476 na Christus kwam er abrupt een einde aan wat toen bekend stond als het West-Romeinse Rijk, nadat een eeuw van opeenvolgende ‘barbaarse’ invasies er uiteindelijk in slaagden Rome op de knieën te krijgen. De symbolen van zijn macht – in de vorm van de keizerlijke gewaden, diadeem en paarse mantel – werden naar Constantinopel gestuurd, de machtszetel van de oostelijke helft van het rijk.

Zo werd het gordijn gesloten voor de glorieuze duizendjarige geschiedenis van Rome. Het was hét bewijs dat geen enkel imperium, ongeacht zijn economische en militaire macht, eeuwig standhoudt.

In werkelijkheid had de ondergang van........

© Joop