Çoğu kez duygu ve düşüncelerimi satırlarda anlatırken zorlanırım. Sevmeyi, aşkı, kızmayı, ilenmeyi, isyan etmeyi, diklenmeyi…
Dizelerde anlatmak daha çok hoşuma gidiyor. Anlatımdamüzikalitenin olmasını istiyorum. Sözler kulağa hoş gelmeli,diyorum. Okuyucu çöl sıcağında susamış bir bedevinin bir bardak suyu içtiği gibi yazılanları okumalı. Ama okurken de dizelerin içinde ‘’Aha işte ben buradayım.’’ diyebilmeli.
Ve ve daha önemlisi üç yazımdan birisi mutlaka
Diyarbekır’imi anlatmalı. Öyle istiyorum. Çünkü Diyarbekir, 78 yıldır; yüreğimde, beynimde, tek aşkım tek sevdamdır.
Aşağıdaki şiirim de yaşları kırkın altında olanlara,
Diyarbekir’imin dünkü yaşam biçiminden enstantaneler vermek istedim.
Okuyalım.

Diyarbekir'im
Sevdam benim
Şimdiye kédér héç kimse
Senden şikâyet etti mi bılmiyem
Ama ben şikâyet ediyem.
Anam beni fırına gönderidi
Başımda xamur teşti
Boynum ağridi
Her hafta boxçayı
Hamama götüridım.
Belim ağridi
Hele çixariya gidecaği günler
Çigerim yanidi
Bir elimde bakır semaver
Bir elimde kömür torbasi

Belimde bağli kilimlerle
Şemsiler kayalığına tırmanacaxsan
Şex Muhammet Düzlüğünden
Su getirecaxsan
Semaveri de sen yakacaxsan
Sonra fırsat bulursan
Dava'na bir göz atacaxsan
O kalabalıxta
Ya görisen, ya görmisen
Ma bu Allaha hek revadır
Şimdi söyle
Senden........

© Güneydoğu Ekspres