O zaman twitter yeni yeni popülerleşiyordu. Çoğunlukla ‘demokrasi’ ve ‘insan hakları’ ile alakalı paylaşımları oluyor ve bunlar binlerce RT alıyordu. Hatırı sayılır bir takipçi kitlesi de vardı.

Zaman zaman annelerin oturumuna polis müdahale ediyordu. Arbede, yaralanmalar ve gözaltılar kaçınılmaz oluyordu.
Yine böylesi bir müdahale sırasında, tüm annelerle birlikte abluka altındaydık. İmkanı olanlar olayı sosyal medyada gündeme taşımak için telefonlarımıza sarıldık.

En çok konuşulan da o arkadaşın twitleriydi. ‘polis ablukasındayız, saldırı var, gaz bombası atıldı, nefes alamıyoruz, katiller, hesap vereceksiniz’ gibi okuyanları ayaklandıracak twitler paylaşıyordu.

Halla halla, şaşkınlık içinde etrafıma bakınıyordum. Ben mi başka yerdeydim yoksa bu twitler mi başka yerden atılıyordu çözemedim. Olay mahallinde olan bizler ki o zamanlar bir avuç insandık, basın açıklamasından sonra polisler tarafından ablukaya alınmıştık ve buna alışıktık. Ama ne saldırı vardı, ne gaz bombası ne de nefeslerimiz kesiliyordu. Görüşmeler yapıldı ve abluka da kalktıktan sonra,........

© Güneydoğu Ekspres