Celal Başlangıç ile en son Diyarbakır'da, 2016 yılında buluşmuştuk. Kasvetli bir hava vardı şehirde ve bütün bölgede. Şehir savaşları bitmiş, geride salt acı kalmıştı.

Celal Başlangıç savaş sonrasını yerinde görmek üzere Diyarbakır'a gelmişti. Etrafında meslektaşlarını kıskandıracak bir sevgi halesi oluştuğunu belirtmek isterim.

Bu sevgi halesi boşuna değildi. Bölgede olup bitenleri, canını tehlikeye atarak yazan kaç gazeteci vardı 1980'li yıllarda. O yıllarda, bölgede yaşayan herkes, başlarından geçenleri bir de Celal Başlangıç'ın kaleminden okumuştu. Fırat'ın öte yakasında kalanlar da kendilerinden gizlenen gerçeklere yine onun haberleri sayesinde vakıf olmuştu.

Mesela Yeşilyurt köylülerine askerlerin dışkı yedirdiğini de ilk kez o yazmıştı. İlk kez o yazmıştı fakat bunu Cumhuriyet gazetesinde yayınlatmak kolay olmayacaktı. Gazetenin yayın yönetmeni Hasan Cemal araya girecek, Başlangıç'ı tekrar Cizre'ye gönderecek ve haber manşetten verilecekti.

Kürt meselesini gündemde tutan yazı ve haberleri nedeniyle Kürt olduğu bile rivayet ediliyordu. Bölgede böyle bir yakınlık hissediliyordu Başlangıç'a.

Üstelik bu yakınlık hep sürdü. Başlangıç birçok gazetede çalıştı ve Kürtlerin yaşadıkları hep gündeminde oldu. Mesela Özgür Gündem ve devamı gazeteler ile bu gazetelerde çalışanlarla hep dayanışma içinde oldu. Bu sürekli dayanışma hali nedeniyle kültür merkezine uğrayan gençler de yaşlılar da sevgisini göstermekte cömert davranıyordu.
*
Sonra Şırnak'a gitti. "Birlikte gidelim" önerisini kibarca geri çevirmiştim. Çünkü ikimiz de Duvar için çalışıyorduk zaten ve Diyarbakır'da yapılacak işler vardı. Çünkü Celal Başlangıç'ın çıktığı yolculuktan eli boş dönmeyeceğini biliyordum.

Dönüşte, "Yasakların 1. Yılında Sur'dan Şırnak'a!" başlıklı bir yazı dizisi yazdı. 2015........

© Gazete Duvar