Biraz Avrupa’ya çeşitli ülkelerden gelen göçmen işçilerin hatırlanmasından söz edeceğim. Özellikle de birinci nesilden… Daha sonraki nesiller artık yerleşik… Avrupa ülkeleri ikinci dünya savaşı sonrası iş gücü açığını kapatmak için çeşitli ülkelerden gelecek işgücüne kapılarını açmışlardı. Türkiye de bu ülkelerden biri… Savaştan çıkmış, yanmış, yıkılmış Almanya’ya omuz vermek üzere Türkiye’den de binlerce kişi gelmişti…

Onlar bilinmeze doğru yola çıkmışlardı. Dilini, kültürünü bilmediği ülkeye doğru bavullarıyla yola çıkmışlardı. Hem Almanya’nın ‚Bize omuz verin‘ çağrısına cevap vermek hem de birkaç kuruş kazanmak istiyorlardı. Gerçi tarih başka türlü aktı. Gittikleri ülkelere yerleştiler… Çoluk, çocuk sahibi oldular… Onların torunları artık göçmen değil… Birinci neslin çoğu öldü, çoğu bakıma muhtaç, yaşayanlara Allah uzun ömür versin…

Hatırlama kültürü,bir bireyin veya toplumun geçmişi ve tarihi ile etkileşimidir. Amaç tarihsel bilginin sergilenmesi değil, öncelikle güncel bir perspektiften geçmişle tarihsel bağlantının kurulmasıdır. Bu kültür, toplumun kolektif hafızasının genel olarak heykeller, anıtlar gibi sanat eseri biçimlenmesiyle karşımıza çıkıyor.

Değerli dostum yazar Feridun Zaimoğlu’nun ‘Altın nesil‘ dediği birinci nesili........

© Eurovizyon