NEVRUZ DUÂSI

“Allah âdın zikredelim evvelâ

Vâcip oldur cümle işde her kula

Bir kez Allah dese aşk ile lisân
Dökülür cümle günah misl-i hazân

İsm-i pâkin pâk olur zikr eyleyen
Her murâda erişür Allah diyen”1

“Şol gökleri kaldıranın

Donatarak dolduranın

‘Ol!’ deyince olduranın

Doksan dokuz adı ile…”2

“Bismillah” deyip ellerimizi kaldıralım semâya,

“Rahmân ve Rahîm olan Allah’ın adıyla”

Başlayalım duâya:

Bizleri ve bütün mevcûdâtı yoktan vâreden

Varlığından haberdâr eden,

Aşkıyla gönlümüzü bîkarâr eden

Îman ile kullarını şereflendiren,

Bizlere sayısız nîmetler bahşeden

Tevhid ve vahdet şuuruyla

Kalplerimizi birleştiren Cenâb-ı Allah’a

Sonsuz hamd ü senâ olsun;

“Âlemlere rahmet olarak gönderilen”3

Hakk’ın Habîbi, Hâtemü’l-Enbiyâ Tâcının Sâhibi,

İlâhî Aşkın Mürebbisi, Nebîler Nebîsi

Efendiler Efendisi, İnsanlığın Müjdecisi,

“Gül” Mushaflı Sevdâmızın Sembolü,

Kâinâtın Solmayan Gülü, Resuller Resûlü

Hazreti Muhammed Mustafâ(s.a.v.)’ya

Yeryüzüne düşen yağmur damlaları adedince

Salât ü selâm olsun…

“Ey Hanlar Hânı!

Ey Ulular Ulusu!

Ey Görklü Tanrı!

Yücelerden yücesin,

Kimse bilmez, nicesin?

Nice câhil seni gökte arar, yerde ister,

Sen bütün inananların gönlündesin…”4

Ey Ulu Tanrı’m!

Sen anadan doğmadın,

Sen atadan olmadın,

Eşin benzerin yok,

Dengin yok, Sen Yaradan’sın;

Dileyene dilediğini veren,

Verdiğini de alansın…

Sen zamandan,

Sen mekândan münezzehsin…

Sen Tek’sin, Sen Bir’sin!

Sen her dem dilimizde Tekbir’sin

Ve aşkı kalbimizde olan

Yüce Rabbimizsin.

“Bize şah damarımızdan daha yakın olan”5

Allâhü Azîmü’ş-şân;

“Rahmân”dır, “Rahîm”dir,

“Gaffâr”dır, “Kerîm”dir,

“Settâr”dır, “Azîm”dir,

“Kahhâr”dır, “Müntakîm”dir,

“Tevvâb”dır, “Müheymin”dir,

“Raûf”dur, “Mü’min”dir,

“Evvel”dir, “Âhir”dir,

“Hâlık”tır, “Hayy”dır; …

Ve “Bâkî” olan

Yalnız ve ancak

O’dur.

* * *

Yeni Gün’e Bismillâh,

Nevruz Günü’nde de…

Vakti şerifimiz hayrolsun!

Hayırlar feth olsun!

Şerler def olsun!

Gönüller şâd olsun!

Akıl başa gelsin!

Fitne taşa gelsin!

Devletimiz pâyîdâr olsun!

İnsanımız bahtiyâr olsun!

Milletimiz selâmet bulsun!

Düşmanlarımız kahr-u perîşân olsun!

Oyunları bozulsun, boyunları bükülsün!

Kalplerimiz mesrûr,

Sırlarımız mestûr,

Zahirimiz mâmûr,

Bâtınımız pür nûr olsun!...

Emâü’l-Hüsnâ’nın nûruyla

Gönüllerimiz âbâd olsun!

Kalplerimiz serâpâ “Gül” aşkıyla dolsun;

Aşkımız Cemâl, cemâlimiz nûr,

Nûrumuz Kur’ân olsun…

Mârifetullâhımız,

Muhabbet-i Rasûlullâhımız

Muhabbetullâhımız,

Aşkullâhımız ve Zikrullâhımız, müzdâd olsun.

Cenâb-ı Hakk kalplerimizi musaffâ etsin,

Ve cümlemizi fırka-i nâciyeden eylesin.

* * *

“İmdi, hani dediğim beyler, erenler?

Dünya benim, diyenler?

Ecel aldı, yer gizledi,

Fâni dünya kime kaldı?

Onlar da bu dünyadan geldi geçti,

Kervan gibi kondu göçtü.

Onları da ecel aldı, yer gizledi.

Gelimli gidimli dünya

Son ucu ölümlü dünya

Hayır duâ edelim Hân’ım!”6

Vâde yetmeyince Ecel gelmez

Ecel gelmeyince kimse ölmez.

En nihâyet fânî hayatın

Ucu ölüm, sonu ayrılık.

Genç ol, ya da uzun yaşa;

Nasibin bir kefen, bir salâ,

Bir “tahta kundak”7, bir de musallâ,

Bu dünyada son mekân

Herkes için kabristan…

“Her nefis ölümü tadar”8

Her yolun bir sonu var.

Ölüm mutlak, ölüm mukadder

Unutma ki doğumla başlar

Mahşere doğru sefer…

“Seferin Kutlu ola

Ama derim ki sana

Azıksız çıkma yola”9

* * *

Allah!.. Allah!.. Demeyince

İşler onmaz.

Ulu Tanrı “Ol!” demeden

Bir şey olmaz…

Her şeye Kâdir olan

Görklü Tanrım;

Kalbimizi îman ile nurlandır,

Ve son nefesimizi

Kelime-i Şehâdetle sonlandır.

Ey Ulular Ulusu!

Ey gözden uzak, gönle yakın!

Hâkim-i Mutlak olan Yüce Tanrı’m!

Esirgeyensin, bağışlayansın…

“Kün!”10 emriyle her şeyi olduransın

“Dâim duran Cebbâr Tanrı,

Bâkî olan Settâr Tanrı

Sen Ademe tac urdun

Şeytana lanet kıldun

Bir suçtan ötürü dergâhtan sürdün

İbrâhim’i tutturdun

Hân’ım deriye sardın

Kaldırıp ateşe attırdın,

Ateşi gülistan kıldın.

Ululuğuna haddin yok,

Senin boyun kaddin yok

Ve cisimle ceddin yok...

Vurduğunu ulutmayan Ulu Tanrı,

Bastığını belirtmeyen belli Tanrı,

Kaldığını göğe yetiştiren güzel Tanrı

Kızdığını kahreden Kahhâr Tanrı.

Birliğine sığındım,

Kadir Tanrı Medet Senden…”11

Bağlıyız Ezelî mîsâka,

Bizim biâtımız Hakk’a…

Âlem-i Ervah”ta soruldu;

Dendi “Elestü bi Rabbiküm?”12*

“Belâ”13 cevâbı verildi,

Değişmedi o gün, bugün;

Bu ikrar, bu karar, bu hüküm…

Ey Hanlar Hânı!

Lütfeyle Görklü Tanrı’m!

Müslümanlar safâ bulsun

Her iki cihanda azîz olsun

Allah; bize “Kulum!” desin

Maddeye kul eylemesin,

Silmesin defter-i kuldan

Ayırmasın doğru yoldan.

Haram lokma yedirtmesin

Kötü kelâm dedirtmesin

Az verip de gezdirmesin

Çok verip de azdırmasın

Hasenâttan bezdirmesin

Bizi darda bırakmasın

Cehennem nârında yakmasın…

“Hamd olsun göğümüzü burçlarla süsleyene,

On sekiz bin âlemi yaratıp besleyene…

Güç onun, varlık onun ve sıyânet onundur,

Sekiz uçmakla tamu, hem kıyâmet onundur.

Eğmiyorum boynumu rükû'dan başka yerde,

Ulaştır yardımını kalksın aradan perde.

Rabbım dosdoğru yoldan aman bizi atmagil,

Gazabına uğrayan kullarından etmegil!”14

Yâ Rabbî!...

Gidenlerimize rahmet eyle,

Affet ve mağfiret eyle,

Hesap günü nusret eyle,

Dâim eyle nîmetini

Nâil eyle Cennetini…

Kalanlarımıza merhamet eyle,

Hâlimize himmet eyle

Hüsn-i hâtime kısmet eyle,

Ömrümüz hayırla dolsun

Âhirimiz bayram olsun…

Allah’ım!..

Ümerâya adâlet

Ulemâya ferâset,

Vüzerâya basiret,

Urefâya mârifet,

İdarecilerimize........

© Enpolitik