Geçtiğimiz hafta yazma­ya başladığım mesleki eğitim ve beceri politikası konusuna bu hafta da de­vam etme niyetindeydim. Çağımızın gerekliliklerini yeni nesil eğitim kurumla­rı bünyesinde nasıl öğrete­bileceğimizi yazacaktım. Böylece Almanya, Avus­turya, İsviçre gibi ülkele­rin zamanında elde ettikle­ri mesleki eğitim başarısını bugünün koşullarında nasıl tekrarlayabileceğimizi anla­tacaktım.

Ne var ki, gelen bir haberle, bu ülkeden ümidini kesme­miş bütün insanlar gibi be­nim de hevesim kaçtı. Kara para akladığı ve görmemişli­ği her halinden belli olan bir çiftin “devletimiz sağ olsun” tezahüratlarıyla rüküş hayat­larına geri dönüşüne tanık ol­duk. Tam da okulların açıldı­ğı hafta milyonlarca öğrenci bugünün Türkiye’sinde zen­ginliğin ve itibarın yolunun iyi bir eğitimden değil de kö­tü bir ahlaktan geçtiğini bir kez daha anlamış oldu.

Yüz­binlerce üniversite öğrenci­si de bir kez daha yabancı bir ülkede vasıfsız bir işçi olarak çalışmayı bu ülkede beyaz ya­kalı bir çalışan olmaya tercih etti. Ülkemizdeki yetenekli ve idealist gençleri kendi ül­kesinin işgücüne katmak için çabalayan yabancı ülkelere arayıp da bulamadıkları fır­satı kriminal ve rüküş bir çift, ağababalarının da kollama­sıyla, vermiş oldu. Devletimiz sağ........

© Dünya