Öyle boş, öyle anlamsız, öyle fuzuli geliyor ki yaşamak Heniyye’den sonra… Yerin altının üstünden daha hayırlı olduğu günleri yaşıyoruz adeta… Hz. Meryem’in deyimiyle “Keşke bundan önce ölmüş olsaydık da unutulup gitseydik” ve bu günleri görmeseydik diyesi geliyor insanın… Kardeşleri acımasızca katledilirken, şehirler tarumar edilirken, bebekler parçalanıp açlıktan ölürken bir şey yapamamanın, bir işe yarayamamanın elemidir içimize oturan…

Rabbin rızasını kazanma vasıtalarından en başta gelenin cihad olduğunu unutalı ve rahatımızla cihad arasındaki tercihte dünya rahatına meyledeli uzun zaman oldu… İslam düşmanlarıyla mücadeleyi hep sınırlar ötesine taşıdık, kürsülerde güzel konuşan hatiplerin ateşli hutbeleriyle cihadı dışarılarda aradık, ama kendi içimizdeki düşmanları, kendi içimizdeki hainleri, kendimizden olan işbirlikçileri görmezden geldik nedense… İslam coğrafyasına çöken gasıp güçlere, içte ve dışta kutsallarımıza saldıran necis yaratıklara, Müslümanların namuslarına, ırzlarına, iffetlerine halel getiren, haremi ismetimizi çiğneyen işgalcilere uzaktan parmak sallayarak bir şey yaptığımıza inandırdık nefsimizi…

Müslümanların nüfus ve devlet olarak kemiyetlerini keyfiyetine vurduğumuzda ortaya koca bir hiç çıktığını, on aydan uzun süredir terör rejimi israilin........

© Doğruhaber