Gözaltı şartlarında kaç gündür yıkanamamıştım. Üzerime örttüğüm battaniyenin kokusu vücuduma sinmişti. Daracık bir divana iki kişi oturuyorduk. İkimiz de kokuyorduk. Belirli bir süre sonra kokuya alışıyor insan. Ama su olduğu halde abdest alamamak zor geliyordu.

Bir ara lavaboya gideceğimi söyledim. Görevli polislerden biri koluma girdi. Gözlerim bağlıydı tabi. Adamın tarifine göre yürüyorum. Eğil derse eğiliyorum, doğrul dediğinde ise doğruluyorum. Neyse lavabodan sonra abdest almak için izin istedim. “Gözbağını yukarıya kaydır ama sakın aynaya bakma ve acele ederek abdestini al.” dedi.

Nihayet abdest alabilecektim. Şöyle çeşmenin başına geçip, ellerimi yıkamaya başladım. Ama her tarafım kir pas içindeydi. Biraz suyu fazla kullanıp abdest azalarımı ovarak yıkamaya çalışıyordum. Tabi bu arada görevli polis beni izliyordu.

Tepemde duran polis memuru Arapçasından Araf suresinin 31. ayetini okuyup “Yiyin, için fakat israf etmeyin. Çünkü Allah israf edenleri sevmez.” şeklinde mealini de vererek beni şu şekilde uyardı: “Sen suyu israf ederek kullanıyorsun.” Ben de: “Doğrudur ama kaç gündür yıkanamıyoruz. Biraz sonra namaz kılacağım. Suyu........

© Doğruhaber