Kralların, sultanların ordularının başına geçip sefere çıkmalarının asker üzerindeki etkisi oldukça büyüktür.

Osmanlı İmparatorluğu'nun 16. yüzyılın ikinci yarısına kadarki görkemli döneminde tahta çıkan 10 padişahın hepsinin ordunun başında bütün fetih seferlerine katılmış olmalarına karşın, 11. sultan (Kanuni'nin oğlu) 2. Selim, seferde ölen babasının yerine tahta oturmak için bile İstanbul'dan ayrılıp Belgrad'a gitmemiştir. Ömrünün neredeyse tamamını sarayda geçirip İstanbul'da ölen ilk sultan da kendisidir.

2.Mustafa hariç, imparatorluğun son 300 yılında tahta oturmuş padişahlardan hiçbiri ordunun başına geçip sefere çıkmayı bir kez olsun aklından bile geçirmemiştir.

Neredeyse bütün imparatorluklarda belirli bir aşamadan sonra imparatorların, gelişmeyle birlikte hızla renklenen saray yaşamının çekiciliğine kapılıp ordunun başında sefere çıkmayı külfet saymaya başlamalarıyla devletin gelişme süreci, hemen düşüşe geçmiş ya da duraklamıştır.

Ortaçağda krallar ordularının başında savaşa giderlerdi. Savaşta bir soyluyu veya kralı yakalamak çok büyük bir zenginlik ve şöhret getireceğinden; savaşçılar daima bu hedefe kavuşmak için........

© Doğruhaber