Son günlerde Rum yönetiminin KKTC’de kalan eski Rum malları konusundaki yaygarası karşısında, Türk tarafının gerçekleri yansıtan bir belge hazırlayarak tüm ilgili tarafların bilgisine getirmesi gerektiği görüşündeyim.
Viyana anlaşması uyarınca, Türkler adanın kuzeyine, Rumlar ise güneyine yerleşerek iki kesimlilik oluştu.
Karşılıklı göç sonucu, kuzeye yerleşen Türklere yaşamlarını sürdürebilmeleri için, terk edilen Rum ev ve taşınmaz malları verildi. Güneye giden Rumlara da Türk taşınmaz malları.
Halen, bir yandan Türklerle anlaşma yapmak için müzakerelerin başlatılmasını isteyen Rumların öte yandan, taşınmaz mal konusunda kriz çıkarması, iyi niyetli bir tutum olamaz.
Aradan geçen yarım asırda, her iki tarafta da taşınmaz mallar, sahiplendirildi, geliştirildi ve el değiştirildi.
Bu nedenle, sorunun eski ve yeni mal sahiplerinin komisyon ve mahkemelerde çözümü imkansız denecek kadar zor olup, uzun yıllar alacak. Bu süre içinde de tüm ekonomik faaliyetler donacak ve her iki taraftaki göçmenler, huzursuzluk ve belirsizlikten perişan olacak.
Taşınmaz mal konusunda Türk tarafı, mağdur edilen ve alacaklı olmasına rağmen, geçmişten günümüze, güneyde kalan Türk mülkü ile ilgili Rum yönetiminin uygulamalarına karışmadı.
Rum yönetiminin de KKTC bölgesinde kalan taşınmaz mallarla ilgili olarak, yapılmakta olan uygulamalara karışma hakkı bulunmamaktadır.
Rum, Taşınmaz mal konusunda, geriye dönük işlem yapılmasını isterse, Türk tarafı da İngiliz döneminde gasp edilen ve haksızca Rumlara verilen Türk ve Vakıf taşınmaz mallarının da dikkate alınmasını istemeli.
KKTC tanınmamış olmasına rağmen, günlük yaşamın devam ettirilebilmesi için verdiği belgeler ve dolayısı ile koçanlar geçerli sayılmaktadır.( 07.2013 Kararı, Başvuru Notları: 9130/09 ve 9143/09; Pavlides v. TR; http://hudoc.echr.coe.int/sites/eng/Pages/search.aspx…)
Bu nedenle, KKTC’nin verdiği koçanların geçersiz sayılması durumunda, mağdur olacak kişiler, hem devletten hem de koçanların geçersiz olduğunu kabul edecek olan........

© Diyalog Gazetesi