Notu: 8.

TRT desteğiyle çekilen, izlenesi bir film. İlk Nefes’i izlemiş ve çok beğenmiştim. Burada senaryo zayıf geldi. Yazan Hakan Evrensel. Genç, heyecanlı ama sanırım deneyimi az. Yönetmen mi senaryo yazarı mı bilemedim ama birinin film anlayışında kısırlık var. Konu çok iyi. Görüntüler çok çok iyi. Oyuncular mükemmel. Tayfun yüzbaşı Murat Yıldırım. Ufuk İlker Aksum Ali Arda Aranat ve tüm askerler unutulmaz. Aklı bir karış havadaki gazeteci Ufuk Cilo dağlarında Hanyayı Konyayı bir güzel öğrendi.

Filmin tek cümlesi var ki o iki saate değer: Mealen “burası birbirinin ne yaşadığını bilmeyenlerin ülkesi “. Bu cümleyi yüzbaşı Tayfun fotoğrafçı Ufuk’a söylerken işaret ettiği, cephedeki geleceğin şehitlerinin şimdiki bir şehit arkadaşlarının TV’lerde adının bile söylenmediği gerçeğinin kendilerinde yol açtığı yaranın derinliğiydi. Filmin hiç bir karesinde bile duygular şelale olmadı ise bu cümleyi duyunca olmalı.

Notu neden 8? Salman’ın gönül hikâyesine gerek yoktu. Salman elektrikçi olarak kalmalıydı, ölümü yine mayın patlamasından olabilirdi. Tugay komutanı sanki biraz olayları fazla kanıksamış gibiydi, bilmem rütbeliler belki de yıllar içinde alışmışlardır. İlker Aksum’un olayın ciddiyetine bu kadar Fransız tavırlı olması inandırıcı görünmedi. Tayfun’un karısı bile kocasının hayatından tamamen bihaberdi her ne kadar hamile hormonlar vs söz konusu ise de. Zira Tayfun cephede bile tıp kitaplarını devirip notlar özetler çıkarıp sağlıklı doğum koşullarının bilgisine ulaşmaya çabalayabiliyordu. Yani cephedekiler sılayı an be an içlerinde hissederken gurbettekiler o şehit adaylarının gerçekliğine bir nebze bile yaklaşamamaktaydı.

Birbirinin ne yaşadığını bilmeyenlerin ülkesi. Türkiye dünyada yalnız vs bunları geçelim. Türkiye kendi içindeki insanlarının birbirinden bihaber oldukları bir yalnızlar ülkesi olmuş. Ulus olmamızda bir yara açılmış. İşte buna ağlayalım.

Nilgün ÇELEBİ