24 Ocak 1993 Pazar günü Cumhuriyet’i ve ülkeyi sarsan bir bomba patladı; alçaklar, Uğur Mumcu’dan kurtulduk sandılar. Oysa o, terörsüz özgürlüğün, demokrasinin, adaletin, ulusal bağımsızlığın, Atatürkçülerin güçlü sesi olarak Ozan Ceyhun Atuf Kansu’nun “Mustafa Kemal’in bahçesi”nde, “Bir ulusun suladığı beslediği/ Yediveren bağımsızlık gülü” gibi çoğaldıkça çoğaldı.

Alçakça öldürülmesinden bu yana 31 yıl geçmesine karşın düşünceleri, yazıları hâlâ hainlerin korkulu düşü... Onu da demokrasi, adalet yolunda öldürülenleri de hiç unutmadık. Abdi İpekçi, Çetin Emeç, Muammer Aksoy, Bahriye Üçok, Turan Dursun, Ahmet Taner Kışlalı, Bedrettin Cömert, Doğan Öz, Cavit Orhan Tütengil, Turan Dursun, Musa Anter, Hrant Dink, Necip Hablemitoğlu, Ali Tatar niceleri... Maraş, Çorum, Madımak, dinci gerici kalkışmalar... Uğur Mumcu olacakları öngörmüştü. Laik eğitim, düşünce özgürlüğü, hukukun üstünlüğü baskılanıyor; yoksul toplum ötedünyaya yürütülüyordu.

Mumcu falcı değildi; hukukçuydu, gazeteciydi. Gazetecimsiler gibi eline verilenle yazıp çizmezdi. Koltuk ve çıkar hırsıyla milliyetçiliğe sığınan, muhafazakârlığı dinle soslayan gericiler Cumhuriyetin........

© Cumhuriyet