Dünya Sağlık Örgütü, “güvenli su” kavramını içinde belirli enfektif mikroorganizmaların ve hastalık yapıcı toksik kimyasalların olmadığı su olarak tanımlamaktadır. Okul çağı çocuklarının günde 1.2 litre, erişkin (Ortalama vücut ağırlığı 70 kg) bir kişinin 2.4 litre “güvenli su” tüketmesi gerekmektedir.

İklim değişikliği, küresel ısınma ve kuraklıkla birlikte ülkemizin de içinde bulunduğu birçok ülke su stresi içindedir. Kıt ve giderek azalan su kaynaklarını insanların güvenli olarak kullanabilmeleri için Su ve Kanal İdareleri (SUKİ) milyonlarca dolar harcamaktadır. Ekonomik olarak maliyetli ve ham su şeklinden en az 6 ayrı işlemden geçirilerek içilebilir ve kullanılabilir şekilde musluktan akıtılan şebeke sularının güvenli su olup olmadıkları ülkemiz kamuoyunu meşgul eden önemli konular arasındadır.

İstanbul özelinde kullanımı artan damacana suları da giderek artan fiyatlarıyla yurttaşları maliyet yönünden etkilemektedir. Bir diğer önemli sorun da musluğa bağlanan muhtelif prensiplerle (reçine ve ozmoz yöntemleri) çalışan paket su arıtma cihazlarının gerekliliği, arıtma etkinlikleri ve özellikle insan sağlığı bakımından sonuçlarının neler olduğudur.

Ülkemizde, şebeke sularının birçoğunda yüzeysel ham su kaynakları kullanılmakta adeta doldur-boşalt mantığıyla yağmur ve kar suları ile yüzeysel biriktirilen ham tatlı su barajları, gölleri veya regülatörler marifetiyle barajlara aktarılan su kaynakları tüketime sunulmaktadır.

Bir bilim insanı olarak ifade edebilirim ki musluktan akan İSKİ sularının fiziksel, kimyasal ve mikrobiyolojik olarak üretimi standartlara........

© Cumhuriyet