Köpek idam yasası taslağına karşı duygulandırıcı, düşündürücü videolar yayımlanıyor, tweet’ler atılıyor.

Barınaklarda bu duygulu canlılara yaşatılan acıları anlatan bir yazı okudum.

Buraların Nazi toplama kamplarından farksız olduğunu gördüm.

Acının en acıtıcı olanı dile gelemeyen olanıdır.

Hayvan acısını sözcüklerle değil iniltilerle, hıçkırık gibi sesler çıkararak dile getirmeye çabalar.

Sözünü ettiğim videolardan bazılarında korkusunu, çaresizliğini, yalnızlığını, titreyen kulaklarında gördüğümüz köpeği kucaklayamamak, titreyen kulaklarını öpememek, o kulaklara sevgi sözleri fısıldayamamak da benim içimi acıtıyor.

***

Evinde ister kuş, ister köpek, ister kedi, isterse hayvan diye adlandırdığımız bir başka canlı bulunan kişi, o canlının beslenme kadar sevgiye, sevgi sözlerine, okşayışlara da gereksinimi olduğunu bilir.

Kendimizi insan olarak adlandırdığımız biz canlılar nasılsak onlar da aynen öyledir.

Tek fark, duygularını sözcüklere dökemeyişleridir.

Her birinin, her türün, kendi aralarında anlaşma dilleri olduğunu biliyoruz.

Bu konuda çok etkileyici, bilgilendirici bilimsel araştırma ürünlerinden bazılarını şaşırarak, hayvan dediğimiz canlılarının kendi aralarındaki iletişim........

© Cumhuriyet