“Hoşça kalın

dostlarım benim

hoşça kalın!

Sizi canımda

canımın içinde,

kavgamı kafamda götürüyorum.

Hoşça kalın

dostlarım benim

hoşça kalın...

Resimlerdeki kuşlar gibi

dizilip üstüne kumsalın,

mendil sallamayın bana.

İstemez... Tek hecesiz elveda.”**

Dün sabahın çiğinde gözlerimi sevgili Genco Erkal’ın vedasına açtım. Ardından boş sayfaya takılı kaldım saatlerce. Sabahın çiği göz pınarıma yerleşti. Aklımda dostluk, yoldaşlık dolu nice an. Şiirler, replikler, sanata ilişkin tüm sözler, sohbetler, gülüşler, yaşama kalkan kadehler, geleceğe taşınan umut ve o umudun toprağını sulayan müthiş bir duruş. Ne olursa olsun doğrudan ödün vermeyen, ne olursa olsun cesaretle kötülüğün karşısına dikilen, ne olursa olsun susmayan, köşesine çekilmeyen, ne olursa olsun sanatla yaşayan, sanatla seslenen bir aydının vedası da böyle vakur, yalın ve içten olurdu. Elveda olur mu hiç!

Bazı insanlar sadece varlığıyla güven verirler insana. İlham, güç, direnme azmi verirler. Tutunacağınız dalı uzatırlar. Hiç tanışmasanız da böyledir. Ben onu tanımanın, onunla karşılıklı paylaşmanın nasıl bir şans olduğunu bilenlerden yalnızca biriyim. Yaşama, “yaşamaya dair” ceplerime doldurduğum renkleri getiren, mücadele gücümün, insana inancımın, başkaları için söz söyleme bilincimin önünde bir abide gibi yükselendir Genco Erkal. Elveda olur mu hiç! Son nefesi bedenini terk etse de bu dünyadan hiç ayrılmayacak ve sayısız insanın nefesine karışacak olandır. Buna şüphe yok. Günlerdir kavrulan bahçede sabah ben bu satırları yazarken serin bir rüzgâr esiyor. Hafif üşütse de sarılır gibi dolanıyor bedenimin çevresinde. Biliyorum o, sahnede hafif adımlarıyla, zarif hareketleriyle ve bütün bir ömrünün özeti gibi gür, seçkin, etkili sesiyle rüzgârın peşine takılıp nefes vermeye devam edecek bize. Sahnede, meydanlarda esmeyi sürdürecek.

Sosyal medyadan son kez paylaştığı dizelerle veda etmiş bizlere. Şiirli bir veda. Uzun zamandır Genco Erkal gibi büyük ustaların, koca yüreklerin yerinin dolmadığını hissederek derin bir yalnızlığın kuşatması altında eksilirken sıklıkla onların sözlerine sığınarak tazeliyorum kendimi. Onlarla yaşamı daha iyileştirmeyi, onların sesini çınlatmayı da bir sorumluluk görüyorum. Genco Erkal vedasından önceki son paylaşımında Ali Sirmen’e seslenmiş. Sanki bir yandan da kendisinin ardından hissedilecek olanı........

© Birgün