Öncelikle başlığa bakıp “siz, bu ve benzeri konularda kumda oynayın. Siyaseti bize bırakın, malı biz götürelim” diyen sermaye sınıfının ağababalarını ve çakallarını uyaralım! Bir yanımız bu tür başlıklı oyunlar, diğer yanımızsa sizlerin tepenize inmeye hazır işçi sınıfının çelik yumruklarıdır.

Bu bağlamda - başlığın konusuna - yaşadığımız yönetim döneminin temel bileşenlerinden olan Cumhuriyet Halk Partisi’nin (CHP) güncelliğine birkaç satır uyarı yapmadan geçilmesi eksiklik olacaktır. Bu konu, daha sonraki yazılarda daha detaylı ele alınacak. Hiç kimse Cumhuriyet Halk Partisi’nden “Yalnızca Burjuvazi için Doğacaksa Güneşi de Söndürürüz”ü beklemiyor ama en azından beşte bir oranında sosyalist mücadele içinde olmasını beklemek temel hakkımızdır. Bu kısmi “hak” üzerinden CHP’nin mevcut durumunu ortaya koymak da bir haktır. CHP’nin özellikle AKP iktidarı döneminde; işçi sınıfı mücadelesi kavramını anlayamamış, kendini emek mücadelesi üzerinden bağımsız bir “laiklik” üzerine var etme kolaycılığına alıştırmış bir parti olduğu, acı da olsa, somut bir gerçektir.

CHP liderinin “Size (AKP’ye) söz veriyorum, 1 Mayıs alanına çıkan işçiler olay çıkartmayacaklar.” cümlesini diyecek kadar sınıf mücadelesinden habersiz olmasının yanında, Meral Akşener’in mecburiyetten 1 Mayıs alanına çıkan TÜSİAD uyumlu “oğlu”nun vücut dili: “Yahu bizim bu alanlarda ne işimiz var?” der, gibiydi. CHP; yaklaşık son yirmi beş yıldır, Can Atalay’ın milletvekilliğinin düşürülmesi sonrası “bu anayasal bir darbedir” ya da “bir yemeğe yüz seksen bin lira ödeyen bir kişi, Anayasa Mahkemesi üyesi olamaz” gibi doğru tespitleri listeleyen bir parti olmanın ötesine geçememiştir ki bu tür tespitleri Cemal Enginyurt, CHP milletvekili Gökhan Günaydın’dan çok daha vurgulu yapmaktadır.

“Saray başı yüzlerce ‘koruma’ araç konvoyuyla caddelere çıkıyor!” diyerek........

© Birgün