Dünyanın her yeri gibi ülkemizde de konut politikaları eşitsizlikleri derinleştiriyor. Bu bakımdan konut hakkı ihlalleri, neoliberal politikaların ve serbest piyasanın rasyonelliği iddiasına dayanan refah vaatlerinin ne denli boş olduğunu gösteren güncel bir olgu olmayı sürdürüyor. Bir yandan toplumun geniş kesimleri için uygun fiyatlı konut bulmak imkansızlaşıyor. Diğer yandan, devasa emlak projeleri şehirlerin çehresini değiştiriyor; doğal alanların, yasal sınırlamalar ihlal edilerek veya şaibeli biçimlerde imara açılarak bir kısım azınlık için lüks konutlara çevrilmesi gibi politikalar neoliberal politikaların esasını açık ediyor.

Madden and Marcuse’un Türkçeye "Aşırı Metalaşma Çağında Konutu Savunmak" olarak çevrilen çalışmalarına dair yazdığı değerlendirmede Zachary White, Lefebvre’den alıntıyla, lüks konutun, kendi içinde bir para birimi haline geldiğini söylüyordu. Hak vermemek mümkün değil. Bir zamanlar konut sorununa çare olarak sunulan konut kredisinde son durum haberleri de bu tespiti doğruluyor. Buna göre konut kredisinde en düşük faiz oranı yüzde 3,05[1]. Yüksek ev fiyatları ve enflasyon hesaba katılınca bu oran, alt-orta gelir grupları harcamaları bakımından ödenebilir konut kriterinin çok üzerinde kalıyor. Bu noktada konut politikasının, herkese yaşanabilir bir konut sağlamak şöyle dursun,........

© Birgün