Sevgili Nuriye,

Silivri hapishanesinden 28 Mayıs 2024 Salı günü yazdığın mektubunun ‘’okumama izin verilen’’ ilk sayfası elime yeni geçti. Halbuki mektubun dört sayfaymış. Diğer sayfalarının üzerine boş bir dosya kağıdı koyup fotokopisinin dışarı çıkmasına izin verilmiş! Bu korkunç bir şey. Ama yaşadıkların yanında çok ‘’hafif’’ kalıyor.

Mektubunda diyorsun ki;

‘’Sevgili Nazım Ağabey, sevgilerimi ve saygılarımı gönderiyorum. Umarım iyisindir. Bu size hapishaneden yazdığım kaçıncı mektup bilmiyorum. Daha önce yazdıklarım acaba elinize ulaştı mı, okudunuz mu onları? Bunları bilme imkânım yok. Fakat size ulaşabildiğine dair hiçbir geri bildirim alamadım. Belki de yazdıklarımı gündem yapmaya değer görmediniz ya da başka maniler buna engel oldu!’’

Mektubun girişine cevap vermek istiyorum. Cezaevleri her dönemde gündem yapılmaya değer acıların yaşandığı yerlerdir. Son yıllarda ise bu durum daha da vahim bir hale geldi.

Sevgili Nuriye,

Şimdiye kadar elime hiçbir mektubun geçmedi. Bu son yazdığın benim elime geçen ilk mektubun da; Antalya Rixos Otelde staj yaparken öldürülen Burak Oğraş’ın babası Murat Oğraş’ın sayesinde oldu. O da sadece birinci........

© Birgün